Operatie aan mijn stembanden

Eind oktober 2008
Toen ik voor de tweede keer op de intensive care lag heb ik in mijn slaap de beademing eruit getrokken waardoor ik mijn stembanden beschadigd heb. Ik klink schor en regelmatig komt er helemaal geen geluid meer uit. Geprobeerd wordt nu door injecties de stembanden weer te laten sluiten. Dit moet onder volledige narcose.

Bij de wedstrijden in Luxemburg in het weekend voor de operatie heb ik drie dagen lang juryleden in witte jurypakken gezien. In het ziekenhuis maandagmorgen ook allemaal witte pakken. Ik voel mij direct thuis. Ik word onder narcose gebracht met de woorden: "denk maar aan iets leuks, dan word je daar ook mee wakker". Ik denk dus aan zwemmen.

Hoor ik opeens iemand roepen dat ik wakker moet worden net als ik aan het stroomlijnen ben en mijn onderwatertechniek beter is dan ooit te voren. Hoor ik weer zeggen: "ze zakt steeds weg". Ik wil wel bovenkomen maar vind dat jammer van mijn afstand die ik onder water zwem. Hoor ik weer roepen: "Je moet wel ademhalen hoor". Nee, natuurlijk niet. Natuurlijk haal je geen adem onder water. Uiteindelijk toch maar boven gekomen en even laten zien dat ik er wel was en ik weer onder water. Hetzelfde gesprek wordt zo een paar keer herhaald. Dan krijg ik extra zuurstof en dat is toch lekker. Ik kwam nog nooit zo ver onder water.

Om een uur of tien ben ik geholpen dus ik zou om zo'n uur of één naar huis mogen, maar toen was ik nog niet helemaal wakker of ik was nog bezig met mijn keerpunten. Het is maar hoe je het noemen wil. Om 16.00 uur kwam de arts weer langs waarop ik vroeg (nou ja schreef, want ik mocht niet praten) wanneer kan ik naar huis. Nu zei hij, in principe kan je nu naar huis, maar ik zou je dat ten sterkste ontraden. Ach, het bed lag lekker dus ben ik weer lekker onder zeil gegaan.

Helaas werd in de loop van de middag de extra zuurstof eraf gehaald. Zou best zo'n tankje mee naar huis willen. Heb nu pas in de gaten wat een energie het kost om mijn dagelijkse hoeveelheid zuurstof binnen te krijgen.

's Avonds mag ik heel voorzichtig proberen of mijn stem het deed. Morgen mag ik alleen in noodgevallen wat zeggen. Met het echte praten mag ik over een week voorzichtig beginnen. Langzaam opbouwen. Voorlopig echter nog niet in grote ruimtes of in grote gezelschappen. Zwemmen mag wel. Dus mensen, wie gaan er morgen trainen?