Een goede wissel

Oorsponkelijk was de neusholte operatie in september gepland, maar ik kon er in juli even tussendoor. Dat heeft goed uitgepakt. De operatie hakte er toch meer in dat ik voorzien had. Weer even een terugslag in trainingsarbeid en wedstrijdprestaties. Dat laatste was voor het open water niet zo erg. De tijden waren al dermate gekelderd dat nog een beetje meer er ook niet meer toe deed. Het belangrijkste was dat ik weer in het open water lag, mijn klassementen vol kon zwemmen en mee kon doen aan de NMK Open water. Dat is op de 3km vrij dan wel niet gelukt, maar op de 2 km school weer wel. Nu, een aantal weken verder, heb ik mijn trainingsvorm van voor de operatie weer terug. Vandaag weer een heerlijke training gedaan van 2300 meter binnen het anderhalf uur. En dan nu een week Barcelona en daarna goed uitgerust er weer lekker tegenaan. Had ik die operatie in september gehad, dan was ik uitgerust teruggekomen uit Barcelona en had daarna weer een terugslag gehad. Dat zou niet zo'n goede volgorde zijn geweest.

Nog even een paar uur wakker zien te blijven. Over een uur brengt Kees mij naar mijn vriendin en daar worden wij om kwart over drie ('s nachts!) opgehaald door de taxi die ons naar Schiphol brengt. Kees mag thuis op de katten passen en ik hoop voor hem en iedereen hier, dat het weer in Nederland wel wat opklaart, ook al hebben wij er in Barcelona geen last van.

De lift gaat omhoog

Het gaat goed met mij. Deze zomer kon ik weer "normale" trainingen aan, met een kleine dip vlak na het operatief schoonmaken van mijn bijholtes. Ook in het open water kon ik weer afstanden van een kilometer aan. Dat de schoolslag dan bijna net zo snel (lees langzaam) gaat als de vrije slag, ach, dan kan ik mij volgend jaar weer verbeteren. Absoluut hoogtepunt kwam vandaag op het NMK 2km schoolslag. Op grond van mijn schoolslagtijden op de kilometer dit seizoen (gemiddeld in de 25 minuten) hoopte ik de dubbele afstand in 55 minuten te kunnen doen. Tot mijn grote verrassing bleek de tijd beduidend sneller. 51.43.49 Dat betekent nauwelijks verval op de 2e kilometer en de titel Nederlands Kampioen. In zowel het vrijeslagklassement als het schoolslagklassement sta ik in mijn leeftijdsgroep nu bovenaan. Kortom, een succesvolle zomer. Nu nog een weekje vakantie in Barcelona. Dan op 11 september nog een openwaterwedstrijd in Beilen en dan vol vertrouwen het winterseizoen in, met als doel deelname aan de EMK in Jalta (Oekraïne) volgend jaar en een snellere vrije slag in het open water.

Gemengde gevoelens

Op dit moment zijn de Wereldkampioenschappen voor masters aan de gang in Gotenborg. Ik was daar graag bij geweest. Normaal in vorm was ik daar met medailles vandaan gekomen. Maar ja, ik ben niet normaal in vorm. Bleef mij niets anders over dan in gedachten en per sms mee te leven. Inmiddels een week na de operatie waarbij de neusholtes opnieuw werden schoongemaakt. Van de week weer even gezwommen en dat ging dus absoluut niet. Neem dus aan dat er nog wat narcose in mijn lichaam achtergebleven is. Sinds gisteren hoest ik ook nog wat bloed op. Maak mij daar niet zo druk om, zo lang het om oud bloed gaat. Heb voor de zekerheid voor volgende week zaterdag de 1000 vrij afgezegd, de 1000 school wel laten staan. Van mijn KNO-arts had ik wel toestemming aan deze wedstrijden mee te doen. Nu ik zie hoe ik al weer achteruit ga door zo'n simpele ingreep ben ik toch blij dat die nu is gedaan en niet in september. Nu kan ik er in september weer helemaal fit(?) en schoon tegenaan. Verder raak ik toch wel geëmotioneerd als ik hoor hoe het met sommige lotgenoten gaat. Dan vraag ik mij weer af waarom ik mij zo druk maak over hoe hard ik zwem en welke afstanden ik aankan. Alsof er geen belangrijkere dingen zijn in het leven. Deze vraag is zo nietig in vergelijking met de vraag die anderen zich stellen: Hoe lang heb ik nog.