Op koers

Afgelopen zondag deelgenomen aan wedstrijden in Etten Leur. Testwedstrijd voor mij. Even kijken hoe ik er nu voor sta. Dat valt niet tegen. Niet mijn snelste tijden op de 200 vrij, 100 school en 50 vrij, maar wel sneller dan verwacht. Zeker in dit zwembad. De zee was er niets bij, wat een golven. En doordat het aan de ondiepe kant wel heel ondiep was had je ook nog eens het gevoel tegen een berg op te moeten zwemmen. Ik hoorde veel mensen zeggen dat het zo benauwd was. Zelf merk ik dat eigenlijk niet zo. Wel de hele avond en nacht daarna gehoest, dus dat kan ik dan wijten aan het zwembad. Was maandag wel erg moe, zodat ik niet veel verwachtte van de training maandagavond. Maar ook die training ging boven verwachting goed. Na 500 meter inzwemmen, 1300 meter piramide (50,100,150,200,250,200,150,100,50m) in verschillende slagen met 20sr tussen elke afstand. De 100 meters in borstcrawl, de 50, 150 en 250 in school, rug en school. Ik bleek de hele afstand, inclusief de rusten in 33.20 te kunnen doen. Daarna nog een 50m sprint in 50 sec, terwijl ik daar in de wedstrijd 48.80 over deed. Herstelde ook heel vlug en niet van die hoestbuien zoals zondag. De conclusie die ik trek: Vier jaar geleden rond deze tijd kon ik nog geen wedstrijden zwemmen en kon ik zo'n training echt niet aan. In januari zwom ik toen bij de NMK alle afstanden (50,100,200,400,800) vrije slag in tijden die ik daarna nooit meer verbeterd heb. Ik sta er nu beter voor. Ben dus heel benieuwd wat ik in januari zwem bij de NMK. Heel toevallig in het zelfde zwembad in Heerenveen, dus goed vergelijkbaar. Ben zeer optimistisch gestemd. Ik wil heel graag naar de EMK die komend jaar in de Oekraine gehouden worden. Moet ik daar natuurlijk wel op een veilige manier weten te komen, dus niet met dubieuze vliegtuigmaatschappijen uit Oost-Europa. Zou ik de 5-jaarsoverleving halen wat betreft de longkanker en zou ik daarna alsnog in de overlijdensstatistieken komen doordat ik in zo'n doodskist stapte. Dat kunnen we natuurlijk niet hebben.

Dan is dat ook weer rechtgezet. Of toch niet?

Vandaag dus weer even getraind om te kijken hoe het nu zit met die conditie van mij. Nu, daar is niets mis mee. Lekker een training van 1700 meter afgewerkt in zo'n 5 kwartier. En dat na een paar weken niets doen. Valt dus alleszins mee. Wat zeg ik. Dit is goed.

Wat al zwemmend tot mij doordrong was dat verminderde weerstand en conditie niets met elkaar te maken hebben. Of misschien juist wel. Topsporters verkeren in een uitstekende conditie, maar juist omdat ze zoveel van hun lichaam vergen om in die conditie te komen en die te behouden hebben zij wel een verminderde weerstand en zijn zij niet zo goed bestand tegen allerlei rondvliegende virussen en bacterien. Dat maakt dat ik weer opgelucht ademhaal. Ik ben gewoon een topsporter, die ook nog eens net een operatie achter de rug heeft. Brengt wel een niet te verwaarlozen probleem met zich mee. Dan moet ik een goede balans zien te vinden tussen arbeid en rust. En kijk, daar ben ik dus weer zeer slecht in.

Nou ja, zeg....

In een vorig blog schrijf ik nog dat het met mijn conditie weer bergopwaarts gaat. Ik struin met mijn vriendin lopend heel Barcelona af. Wij bedwingen de Montjuïc door helemaal naar de top te lopen om het daar liggende kasteel te bezichtigen.We lopen daarna uren om het ook daar liggende kerkhof te bezichtigen. We kunnen de ingang maar niet vinden. Je blijkt gewoon heel brutaal over een laag kettinkje heen te moeten stappen om naar binnen te gaan.

Het kerkhof is de moeite waard om te bezichtigen. Men wordt daar begraven in nissen in muren die tot vier/vijf etages hoog zijn. Het is net een nieuwebouwwijk. Het is zo groot dat er zelfs een buslijn doorheen gaat.

Wij overbruggen op de Montserrat 200 meter hoogteverschil lopend in plaats van met het kabelbaantje om de kapelletjes van de daar vroeger wonende kluizenaars te bezichtigen.

We winkelen veel en af en toe liggen we ook even aan het strand. We beklimmen twee tot driemaal per dag de 58 treden naar ons appartement. Kortom met mijn conditie is niets mis. En dan blijk ik gordelroos te hebben. De rugpijn waartegen ik driemaal daags een sterke pijnstiller neem komt niet van mijn ribben, nee na verloop van een week maakt de pijn plaats voor een huiduitslag die vreselijk jeukt en dat is dus gordelroos. En wie krijgen er gordelroos? Vooral mensen boven de 60 (ja, dat klopt, ik ben nu zelfs 65) en met een verminderde weerstand! Nou ja zeg, daar hadden ze de afgelopen drie jaar mee aan moeten komen maar niet nu.

Goed, het is al over zijn hoogtepunt heen. Nog drie dagen niet zwemmen. Maandag kan ik weer bewijzen dat het met die conditie van mij echt wel meevalt.