Krijg nou wat

Vandaag naar de Longarts om de uitslag te horen van het slaaponderzoek. (zie  "weer een ervaring rijker" van 23 februari) En  wat blijkt? Geheel tegen mijn verwachting in is er iets uitgekomen. 43% van de nacht blijk ik te snurken. Ach, wie niet, zou ik willen zeggen. Het gezamenlijk doorbrengen van nachten tijdens zwemwedstrijden in gymnastiekzalen en jeugdherbergen leert dat bijna niemand geruisloos slaapt. Maar uit het onderzoek blijkt ook dat zo'n 5 keer per uur mijn adem stokt en mijn zuurstofgehalte zakt naar 87%. Apneu dus en dat kan een verklaring zijn voor de moeheid overdag. En dat had ik dus totaal niet verwacht. Bij Apneu denk ik niet direct aan mijzelf. Ik pas niet in het plaatje. Maar ja dat deed ik ook niet bij de diagnose Longkanker. Ik zit dus binnenkort weer bij de KNO-arts die mag kijken of hij een oorzaak kan vinden voor het snurken en of dat te verhelpen is.

Verder vond mijn longarts dat ik wel weer veel aan het hoesten was. Ja, dat is het enige wat ik nog goed kan. En wat je goed kunt moet je bijhouden. Toch voor de zekerheid maar een foto van mijn longen (die blijkt goed te zijn).

Ik heb nog een keer de allereerste foto gezien die in het Diak gemaakt is. Nog nauwelijks een tumor te zien. De longarts vertelt mij nogmaals hoeveel geluk ik had met mijn huisarts die mij op basis van niets doorstuurt. En dan realiseer ik mij weer hoeveel geluk ik heb gehad. Hoe anders had het kunnen aflopen.

In de auto op weg naar huis dringt het voor het eerst goed tot mij door dat ik leef in "over tijd". Niet in extra tijd die mij geschonken is. Zo zie ik het niet. Wel leef ik in tijd die vele anderen niet gegeven is.

Soms voel ik mij schuldig dat ik er nog ben en zoveel jongere mensen niet meer. Ik realiseer mij wel dat dit een onzin-gevoel is. Maar toch.... 
Laat ik de rest van mijn leven goed gebruiken!

Ik wil een KeerOm

Een TomTom heb ik al. Die is voor in de auto. Nu wil ik een KeerOm. Voor op de fiets. Ik heb dan wel een fiets met trapondersteuning. Dat wil niet zeggen dat ik niets meer hoef te doen. En dat merk ik pas als het te laat is. Met Pinksteren ben ik lekker aan het fietsen met echtgenoot en vriendin. Richting Houten. Langs Houten (en dat is een heel eind want Houten is heel groot geworden). Langs de Langbroekerwetering. Naar Westbroek. Ik trap vrolijk zo'n 22 km weg. En dan opeens..... benauwd, pijn in mijn heupen, pijn in mijn knieën. Met andere woorden, mijn lichaam protesteert. Het eerstvolgende ANWB-bord laat zien dat het nog 14 km is naar huis. Dat red (lees trap) ik dus niet meer. Bunnik is nog 7 km. Op naar Bunnik dus, waar wij gezellig anderhalf uur  gepauzeerd hebben. Daarna was ik in staat de resterende 7 km naar De Bilt af te leggen. Totale fietsafstand 36 km.

Ik wil dus een KeerOm, een apparaat dat mij na zo'n 15 km dringend verzoekt om te keren. Of de fiets zelf om doet keren. Nog beter. 

Opgeruimd staat netjes

Met behulp van oudste kleindochter gisteren in anderhalf uur tijd de halve logeerkamer plus de kast leeg gehaald en vervolgens de kast weer heel netjes overzichtelijk ingeruimd. Met kleindochter gaat dat heel vlug. Ik krijg niet de kans steeds "even" iets anders te gaan doen. Er wordt weer heel veel weg gedaan. Zakken vol kleren die ik echt niet meer draag. Heel veel papier wat gewoon bij oud papier kan. Vanmorgen alles gelijk naar de werf gebracht. Jeetje wat gaat dit goed. Nog even en ik heb alleen nog maar in mijn huis wat ik er echt in wil hebben en bewaar ik alleen nog maar dingen waarvan ik weet wat ik bewaar en waarom. Tot voor kort ruimde ik ook wel regelmatig op maar had ik altijd één kamer of de zolder, waar ik alles stopte waarvan ik even niet wist of ik het wilde bewaren of niet. En nu heb ik zelfs een opgeruimde zolder. Ook achter de schotten, waar niemand het kan zien is het opgeruimd. 1 Juni is de deadline voor de logeerkamer. Daarna ga ik met de schuur beginnen. Ik zit nu ook in een lekker ritme. Word tegenwoordig uit mijzelf wakker rond 08.00 uur en ga er dan ook echt uit. In die ochtenduren die ik altijd versliep kan ik zoveel doen. Huishoudelijke taken, bijv. was uit de wasmachine halen en buiten ophangen. Soms een zwemtraining. 's Middags ben ik dan wel weer moe. Soms ga ik dan even naar bed, maar met dit weer toch maar lekker in een luie stoel in de tuin. Moet ik niet teveel naar het zevenblad kijken want dan begin ik weer.

Genoeg gedaan

Zo moe. Komt dat omdat het vandaag de laatste dag is van mijn nu in het verleden liggende leven. Of komt het omdat ik mij zo druk heb gemaakt om morgen de eerste dag van mijn toekomstige leven te vieren. Vandaag boodschappen gedaan. Genoeg voor twee verjaardagen.Waarschijnlijk van het ene te veel en van het andere te weinig. Ik kan  nooit goed inschatten wat ik nu werkelijk nodig heb. Jammer dat Kees pas jarig is als de houdbaarheidsdatum van geopende spullen verstreken is. Is mijn huis opgeruimd, ziet het er  opeens naar uit dat we misschien buiten kunnen zitten morgen. Maar het weer van de afgelopen dagen nodigde nu niet direct uit om de tuinstoelen tevoorschijn te halen en schoon te maken. Toch maar de stoelen onder het plastic vandaan gehaald. Niet met de hogedrukspuit schoon gespoeld, wat ik wel van plan was. Daar heb ik echt de puf niet meer voor. Beetje met een borsteltje en wat sop en dan maar een kussen erop. Had ook nog halletje en keuken willen dweilen. Misschien komt dat er morgenochtend nog van, maar ik denk het niet.

Ik doe het enige verstandige wat ik nu moet doen. Ongeacht het tijdstip, 19.09 uur, ga ik naar bed.

Morgen nieuwe dag, nieuwe kansen, het begin van de rest van mijn leven vieren!

Huishouden nieuwe hobby?

Huishouden heb ik nooit leuk gevonden. Zo lang ik mij kan herinneren was mijn slaapkamer thuis een puinhoop. Eens in de zoveel tijd ruimde ik dan op en nam mij dan heilig voor het nooit meer zo ver te laten komen. Hoe lang  het dan opgeruimd bleef weet ik niet. Niet langer dan een week denk ik en waarschijnlijk bekijk ik het verleden dan met een gekleurde bril.Later op kamers was het al niet veel beter. Gelukkig ontvang je dan bezoek op die ene kamer, dus moest ik vaker opruimen. Ik kocht mijn eigen huis, een heel leuk arbeiderswoninkje in Wittevrouwen in Utrecht. Een woonkamer en drie slaapkamers en een zolder. Van huishouden hield ik nog steeds niet. Maar ik had nu gelukkig een bovenverdieping en een zolder waarop ik de rotzooi kwijt kon zodat het beneden enigszins opgeruimd bleef. Begrijp mij niet verkeerd,  ik was geen verzamelaar zoals je ze nu in tv-programma's ziet. Je kon nog overal lopen en zitten en gewoon aan tafel eten.  Gemiddeld eens per maand ruimde ik mijn hele huis op, op dat hele kleine kamertje na. Daar stond alles waar ik zo gauw geen raad mee wist.

hier stond vroeger de eethoek en het speelgoed

Ik verhuisde naar De Bilt. Een groter huis met vier kamers en een zolderkamer. Die zolderkamer was van mij. Daar stonden de spullen die ik uit Utrecht meegenomen had. Die kamer bleef redelijk opgeruimd.

en hier stond vroeger onze zithoek

Er kwamen kinderen. De ene helft van de kamer was helemaal voor de kinderen. Al het speelgoed stond daar. Van mij mocht de autobaan een paar dagen daar blijven staan, of het bouwwerk van duplo, of de poppenkast of......... De kinderen werden groter en er kwam een nieuwe rangschikking in slaapkamers zodat de spullen naar boven verhuisden naar de kamers van de kinderen. De kamer beneden werd leger en leger.

een beetje rommelig mag, zie dozen wijn rechts

De kinderen zijn al een tijdje het huis uit en ik krijg opeens de smaak te pakken. Zie hiervoor vorige blogs. Ik ruim op. Vandaag weer bezig met de woonkamer. Weer eens de stofzuiger erdoor en dan eens bekijken wat er nu allemaal op het tafeltje ligt aan boeken, tijdschriften. Ik krijg er zin in. De kamer wordt steeds opgeruimder en ik ook. Merk dat ik er plezier in krijg. Zal het dan toch eens gebeuren dat ik kan zeggen: Huishouden? Dat is een hobby van mij. (de keuken is ook schoon trouwens)

Niet in de valkuil stappen

Niet met lege handen naar huis

Al een paar dagen niet lekker. Hoesten en wat verhoging. Zondag een wedstrijd in Grootebroek. Altijd heel gezellig met een buffet na en de uitreiking van de klassementsprijzen. 's Morgens besluit ik toch te gaan. Maar waarom heb ik mij nu ingeschreven voor de 400 meter? Mijn klassement had ik vol gezwommen en of dat goed was voor een eerste of tweede plaats in het klassement lag niet meer aan mij.

Als ik op het bankje zit te wachten tot mijn serie aan de beurt is al dubbend of ik nu zou zwemmen of mij zou afmelden wordt mijn naam geroepen. Ik blijk al aan de beurt te zijn. Voor ik het weet sta ik toch op het startblok en ga op het fluitsignaal het water in. Rustig zwemmen zeg ik tegen mijzelf, vooral rustig zwemmen. Onder water zie ik de anderen vooruit schieten. Weer spreek ik mijzelf toe, niet er achteraan, gewoon rustig door zwemmen. Na 300 meter ben ik doodmoe, probeer mijn techniek goed te houden, pers er de laatste 50 meter nog een sprintje uit en dan tik ik aan. Niet eens als laatste in de serie en in een tijd die slechts 2 sec boven mijn beste tijd ligt van de afgelopen twee jaar en 20 tot 30 sec sneller dan ik de afgelopen twee jaar zwom.

Nu niet in de valkuil stappen die aan mijn voeten gaapt. Niet denken stel je toch voor als...... Gewoon lekker blijven trainen omdat dat leuk is en genieten van wat ik nu toch weer presteer zonder daar consequenties aan te verbinden. Ik ben ook blij met de complimenten over mijn techniek. Het zag er helemaal niet uit alsof ik aan het stuk gaan was. Ja, ik heb het eerder geschreven. Als je er dan toch 2 minuten langer over doet dan een aantal jaren geleden, geef het publiek dan ook iets moois om naar te kijken.... Bovendien, het is het vasthouden aan een goede techniek waardoor ik toch altijd weer tot meer in staat ben dan ik vooraf denk.

Ik ben eerste in het allroundklassement. Dat is een klassement over 10 afstanden: 50, 100,  200 en 400 vrij; 50, 100 en 200 rug- en schoolslag. De 100 wissel heb ik ook nog gezwommen, maar dat was de reserve afstand voor het geval ik de 400 vrij niet zou kunnen zwemmen. Er zijn zo'n zeven (volgend seizoen acht) wedstrijden waarin je dat kunt doen. Op naar volgende seizoen. Maar eerst het open water in.

Virusbesmetting

estafetteploeg 4x100 wissel mix 200+ met NMR-beertje

overname in +0.20, super snel

Weer drie dagen weg geweest. Nu naar het zwembad in Eindhoven voor de ONMK (Open Nederlandse Masters Kampioenschappen) en daar ben ik besmet geraakt met het estafettevirus. Dit virus is te herkennen aan het symptoom boven jezelf uit te kunnen stijgen qua inspanning. Gezien mijn prestaties tijdens trainingen en de laatste wedstrijden was voor mij de enige belangrijke afstand  de estafette 4x100 wisselslag mix (2 mannen, 2 vrouwen). Onder het Nederlands record zwemmen konden wij gezien onze inschrijftijd.Dat konden twee andere ploegen echter ook. Die moesten wij dus ook nog even verslaan. Mijn enige kans op Nederlandse records zijn estafettes waarin ik nog nodig ben voor de leeftijd. Deze estafette kwam uit in de leeftijdsgroep 200-239. Ik heb ervoor gezorgd dat we boven de 200 jaar uitkwamen. De rest moest maar zo snel zwemmen dat ze de tijd van mij op de schoolslag konden compenseren. Desondanks wilde ik natuurlijk ook goed zwemmen en dan ga ik uit van de tijden die ik op dit moment zwem. We hebben het gered, maar niet alleen dankzij het zwemmen van de andere drie. Op de schoolslag ging ik erg snel van start, zwom vervolgens ook heel erg snel (2.02.03, sneller dan ooit in de afgelopen twee jaar en 6 sec sneller dan mijn tijden in de laatste twee wedstrijden) en finishte goed. Wij hebben het record mede door mijn gezwommen tussentijd gehaald. We tikten net 5 sec aan voor de nummers 2 en 3. En dat hadden wij niet gered als ik niet die zes sec van mijn tijd had gehaald. En dat geeft zo'n fijn gevoel. Dat heeft het hele weekend doorgewerkt. Ik had mij,  heel verstandig, met inschrijven beperkt tot één individuele afstand en één estafette per dag. Vooral ook omdat ik alleen voor de gezelligheid mee ging. Maar ook op mijn individuele afstanden zwom ik tijden die ik gezien mijn trainingstijden niet voor mogelijk had gehouden. Geslaagd Kampioenschap dus!
.

De tuin heeft er zin in. En ik ook!

Zevenblad is er tussenuit, maar wat is dit?

Hier is het een kwestie van uitdunnen, denk ik.

Wat groeit zo'n tuin als je een paar dagen weg bent. Niet in oppervlak maar in hoogte. En allemaal planten die ik er nooit in gezet heb. Ben net een uurtje bezig geweest orde te scheppen in de chaos. Tja, sinds dat ook een hobby is geworden zal ik wel moeten.

Soms kan ik onkruid niet onderscheiden van plant. Dus moet vriendin Marja weer even langs komen om mij te laten zien wat wat is. Niet alles wat onkruid heet hoeft eruit, Vingerhoedskruid en judaspenning mogen altijd blijven staan. Weet ook niet van sommige heideplantjes of zij dood zijn of alleen nog wachten op het goede seizoen. Dat zie ik dan vanzelf wel. Als zij er in augustus nog zo uit zien als nu zullen ze wel dood zijn.

Ik ga nu lekker weer douchen en dan op naar de fysio.