Krijg nou wat

Vandaag naar de Longarts om de uitslag te horen van het slaaponderzoek. (zie  "weer een ervaring rijker" van 23 februari) En  wat blijkt? Geheel tegen mijn verwachting in is er iets uitgekomen. 43% van de nacht blijk ik te snurken. Ach, wie niet, zou ik willen zeggen. Het gezamenlijk doorbrengen van nachten tijdens zwemwedstrijden in gymnastiekzalen en jeugdherbergen leert dat bijna niemand geruisloos slaapt. Maar uit het onderzoek blijkt ook dat zo'n 5 keer per uur mijn adem stokt en mijn zuurstofgehalte zakt naar 87%. Apneu dus en dat kan een verklaring zijn voor de moeheid overdag. En dat had ik dus totaal niet verwacht. Bij Apneu denk ik niet direct aan mijzelf. Ik pas niet in het plaatje. Maar ja dat deed ik ook niet bij de diagnose Longkanker. Ik zit dus binnenkort weer bij de KNO-arts die mag kijken of hij een oorzaak kan vinden voor het snurken en of dat te verhelpen is.

Verder vond mijn longarts dat ik wel weer veel aan het hoesten was. Ja, dat is het enige wat ik nog goed kan. En wat je goed kunt moet je bijhouden. Toch voor de zekerheid maar een foto van mijn longen (die blijkt goed te zijn).

Ik heb nog een keer de allereerste foto gezien die in het Diak gemaakt is. Nog nauwelijks een tumor te zien. De longarts vertelt mij nogmaals hoeveel geluk ik had met mijn huisarts die mij op basis van niets doorstuurt. En dan realiseer ik mij weer hoeveel geluk ik heb gehad. Hoe anders had het kunnen aflopen.

In de auto op weg naar huis dringt het voor het eerst goed tot mij door dat ik leef in "over tijd". Niet in extra tijd die mij geschonken is. Zo zie ik het niet. Wel leef ik in tijd die vele anderen niet gegeven is.

Soms voel ik mij schuldig dat ik er nog ben en zoveel jongere mensen niet meer. Ik realiseer mij wel dat dit een onzin-gevoel is. Maar toch.... 
Laat ik de rest van mijn leven goed gebruiken!