En zo is het kringetje rond

Weten jullie het nog. Ik hoestte en op de scan was te zien dat er ontstekingen in mijn bijholtes zaten, dus via mijn longarts naar de KNO-arts. Opname van één dag en nacht voor het schoonmaken van mijn holtes. Hoesten bleef. Door longarts naar AMC gestuurd. Opnieuw helemaal door de molen. Hart en longen doen wat zij doen moeten maar er worden ontstekingen in de longen geconstateerd, dus 2 maanden aan de antibiotica. Hoesten bleef. Longarts AMC stuurt mij door naar de KNO-arts, gelukkig weer gewoon in het Diak in Utrecht. Ik moet 2 weken lang 1x per dag een tabletje innemen en een spray gebruiken, 3x per dag 2x in elk neusgat. Dat moet boven de wastafel. Vond ik een vreemd advies, tot ik de eerste spray nam. Niet alleen mijn neus, maar ook de keuken is behandeld, zo´n straal komt er uit dat apparaat. Over twee weken een scan. Dat is 11 juni. Gelukkig is deze scan in de morgen gepland zodat ik ´s middags gewoon naar Apelddoorn kan voor drie dagen wedstrijden in het Kristalbad. Op woensdag 16 juni volgt dan de uitslag van die scan en hoe verder.

En o ja, woensdag 2 juni heb ik nog een afspraak met mijn eigen longarts.

Maar nu eerst drie dagen feestvieren met mijn zwemclub die dit weekend 100 jaar bestaat.

Gevallen

Om jullie direct gerust te stellen. Het gaat hier om het vallen in een pensioengat. Tussen mijn eerste periode (betaald) werken en mijn tweede periode (betaald werken) zit een pensioengat van heel wat jaren hard (onbetaald) werken. En in dat gat ben ik nu gevallen. 20 jaar pensioenpremie betalen, verdeeld over twee periodes levert mij precies 224 euro per maand op. Ik hoop dat ik daar toch nog heel lang van "genieten" mag, zodat ik mijn premie er toch nog uit haal.

Mijn schoonvader deed dat handiger. Kreeg een jaar voor hij met pensioen ging een forse positieverbetering met bijbehorend salaris. Kreeg toen als pensioen 80% van dat laatst genoten salaris uitbetaald en werd vervolgens in goede gezondheid 93 jaar.

Ja, ik heb de pensioengerechtigde leeftijd dus bereikt. Daar zag het vier jaar geleden eventjes niet naar uit, maar nu ga ik er vanuit dat het pensioenfonds voorlopig nog aan mij vastzit. Mijn nieuwe jaar begint in ieder geval zonnig met een lekkere temperatuur.

Aangezien mijn pensioen, hoe toepasselijk, ook op mijn verjaardag gestort werd kon ik vandaag flink de bloemetjes buiten zetten, daarbij geholpen door het feit dat ik ze ook nog cadeau kreeg voor mijn verjaardag. Wat planten geplant en verplaatst in de tuin. Wat onkruid verwijderd. Vervolgens met man en vriendin een fietstochtje gemaakt van tegen de 40 km. Al weer langer dan de vorige keer dus. De laatste kilometers met hoestbui, dat dan weer wel. Maar dan hoef je niet te bellen als je passeren wilt. Ze kijken vanzelf al achterom wie daar nu aankomt. Dat is dan weer een voordeel. Je moet de positieve dingen wel willen blijven zien natuurlijk.

Ik kan het nog of eigenlijk weer!

Vandaag in Grootebroek de 400 vrij kunnen zwemmen. Het ging er vooral om uit te proberen of ik die afstand al vol kon houden. Ik had ingeschreven met 9 minuten en hoopte dat ik die tijd ook zou kunnen halen. Nu het ging erg lekker. Dacht constant aan techniek en rompspanning. Ik kwam uit het water na 8.25.19! Niet te geloven.

Ook het allroundklassement gewonnen.

Zoals al eerder met mijzelf afgesproken ga ik niet meer naar tijden in het verleden kijken en ook geen consequenties verbinden aan huidige prestaties voor een volgende wedstrijd. Maar de dag van vandaag (nou ja en morgen, want deze dag duurt nog maar een uurtje) kan niet meer stuk.

Op naar de 800 meter in Apeldoorn volgende maand.

Tja, wat moet ik er van zeggen

Vandaag naar het AMC voor mijn afspraak met de longarts voor de uitslag van de onderzoeken. Mijn longen en hart zijn in orde. En dat is natuurlijk goed nieuws. En ik heb een zeer goede conditie. Alleen ik hoest en ik ben moe. En daar is niet echt een verklaring voor. Dan heb ik ook weinig aan die goede conditie. Of het moet zijn dat ik dan goed kan volhouden lang in mijn bed te blijven liggen of lang op een stoel te blijven zitten.

Wel blijkt er nog steeds een chronische ontsteking te zijn in mijn luchtwegen (dat schijnt een eigenschap van chronisch te zijn, die gaat niet weg :-) en dat zou de oorzaak kunnen zijn. De antibiotica heeft tot nu toe daarvoor niet geholpen.

Dus nu weer doorverwezen naar de KNO-arts. Dit keer gewoon in het Diak in Utrecht.

Hoe zo in een gat vallen als je stopt met werken? Ik zou niet eens tijd hebben om te werken.

En o ja, natuurlijk weer mijn lotgenootje tegengekomen in het AMC.

Hoe krijg ik het voor elkaar

Afgelopen weekend de Open Nederlandse Kampioenschappen voor Masters. Ik verwachtte er niet veel van gezien mijn trainingsarbeid, maar dat viel alleszins mee. Sterker nog: ik was dik tevreden. Nu ik de vrijeslag afstanden laat voor wat ze zijn omdat ik die afstanden niet (nog niet) aan kan heb ik mij op de schoolslag en rugslag geworpen. En wat gebeurt er? Ik laat op deze afstanden bijna al mijn concurrenten achter mij. Op de 200 school haalde ik zo maar 2 sec van mijn beste tijd (vorig jaar gezwommen) af. De 50 vrij ging steeds sneller. In de estafette zwom ik die in 46; ´s middags op het individuele nummer deed ik er 44.44 over, ongekend snel voor dit moment. De volgende dag ging het in de estafette in 43.10 nog sneller. Jammer dat het toernooi niet drie dagen langer duurde.... :)

Met vier medailles individueel (2 goud en 2 zilver) en 2 gouden voor mijn aandeel in de twee estafettes was ik zeer tevreden.

Op naar Grootebroek a.s. zondag. Daar ga ik proberen of ik weer een 400 vrij kan zwemmen.

Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk.......

Ik ben inderdaad heel vrolijk. Net terug van drie dagen Limburg samen met echtgenoot. Was een beetje nostalgie. In de jaren 80 en 90 gingen wij ieder voorjaar. Die traditie pakken wij nu weer op. Ik heb drie dagen kunnen wandelen. De eerste dag ruim een uur een wandeling langs de Geul. De tweede dag een wandeling van ruim twee uur met wat hellinkjes erin op en rond de Kunderberg en de derde dag zelfs een wandeling van ruim vier uur in het Savelsbos.

Het Savelsbos is een hellingbos met hellingen van zo´n 20 à 30 meter hoog en met een stijging van soms zo´n 5 à 6% Dat is behoorlijk klimmen en dat doet niet onder voor een wandeling in de Zwitserse bergen. Er zijn verschillende wandelingen uitgezet, maar wij hopten van de ene wandeling naar de andere. Omdat wij hier vroeger elk jaar kwamen kennen wij dit bos wel.

En tot mijn grote vreugde verliep ook deze wandeling erg goed. Wel was ik na een uur of drie even helemaal total loss en had zoiets van, stuur die reddingshelicopter maar. Na vijf minuten wachten was die er nog niet dus besloot ik toch maar door te wandelen. Ook zo sneu voor Kees als hij alleen door moest, mij achterlatend in het bos. En dan gebeurt weer wat ik de laatste jaren zo miste. Ik kan door mijn vermoeidheid heen wandelen. Nu wist ik niet dat het nog een uur zou duren voor wij bij onze auto en de koffie zouden zijn, dat scheelde wel. Ik heb nog nooit met zoveel plezier het geluid van auto´s dichterbij horen komen. Het betekende dat wij de weg naderden, dus de auto, dus het restaurantje met de koffie (en de Brusselse wafel met slagroom).

Ik kon er zelfs om lachen toen wij beneden ons het restaurantje zagen maar nog 200 meter door moesten lopen voor wij het bos uitkonden (en dus weer 200 meter terug naar de koffie).

Het lijkt erop dat de antibiotica begint te werken. Dit was weer ouderwets genieten en ik handhaaf mijn motto: "Prestaties gerealiseerd in het heden bieden geen garantie voor de toekomst. Dus nu genieten en niet later!"

Ik begin het door te krijgen.

Wij hebben geen files nodig

Deze week besloten mijn vriendin M-U en ik een oude traditie in ere te herstellen, nl een lange wandeling op Koninginnedag. Via internet vonden wij een wandeling op landgoed Marienwaerdt bij Beesd van 13 km. Zou deze afstand te lang blijken te zijn voor onze conditie dan waren er diverse mogelijkheden om de route in te korten.

Om 12.00 uur hadden we afgesproken te vertrekken, dus dat wij om 12.30 uur in de auto zaten was redelijk volgens de planning. De Bilt - Beesd is een afstand van ca 30 km. Via de A2 richting Den Bosch en dan afslag 11, Beesd. Volgens de routeplanner was deze afstand in ca 20 minuten te volbrengen. Maar dan kent de routeplanner ons nog niet.

Het begon ermee dat bij de oprit naar de A2 een ontzettend lange file stond, die wij nog net konden ontwijken en we besloten dus maar binnendoor te gaan. En dan mis je toch een TomTom in de auto die de gewenste omleiding even voor ons berekent. Tja, auto vriendin bezat geen TomTom en de mijne was thuis. Hadden we niet nodig, want de route was zo eenvoudig......

Nu fietsen wij beiden erg veel dus wisten we wel welke richting we opmoesten. Via Zeist, richting Driebergen, dan naar Cothen en vervolgens naar Wijk bij Duurstede met de pont. Tot zover geen probleem, maar ja, hoe kom je dan in Beesd? Allereerst bleek dat wij beter bij Culemborg de pont hadden kunnen nemen. Vervolgens reden wij op allerlei wegen waarvan wij als fietsers en wandelaars vonden dat die eigenlijk voor auto- en motorverkeer afgesloten moesten worden. Om een lang verhaal, in tegenstelling tot de reis, kort te maken. Om 14.00 uur stonden wij bij het begin van de route en om 14.15 uur begonnen wij met onze wandeling.

We besloten niet de officiële route te lopen, maar een aangepaste. Dat ging goed. Een hele mooie wandeling. Onderweg nog gezelschap gehad van een zeer zwangere poes. We dachten eerst dat ze ons graag mocht, maar bleek een allemansvriendin te zijn. We hadden er een fors tempo in. Na anderhalf uur stonden wij bij de horeca, waar we een half uur gezeten hebben. Toen hadden we de keus, nu naar huis of nog een wandeling. We besloten tot het laatste en hebben er nog drie kwartier wandelen aan vast geplakt. Onze schatting was dat we zo´n 8 km afgelegd hebben. Niet gek. En omdat we dachten dat we 13 km best hadden aangekund zijn we toen gestopt om ons in die waan te laten. Inmiddels was het ook al 17.00 uur. Vriendin zou in de buurt bij vrienden gaan eten en mij op het station af zetten om naar huis te gaan. In eerste instantie zou dat station Beesd zijn, maar vriendin bedacht dat ze net zo goed naar Geldermalsen zou kunnen rijden, dan hoefde ik niet over te stappen. Maar dan doet zich weer een probleem voor. We hadden geen routebeschrijving naar Geldermalsen. We waren er op de heenweg wel vlakbij gekomen, wisten dus dat het niet zo ver was, mits je direct de goede kant opgaat en er geen omleidingen zijn. Na deze lange zin en een net zo lange tocht stonden wij weer bij de ingang van het landgoed, waar wij zo´n 20 minuten daarvoor vertrokken waren. Dat schoot dus niet op.

Nog een keer geprobeerd en ja hoor, de aanhouder wint. Geldermalsen lag nog daar waar het altijd gelegen heeft. Station vinden is echter een ander verhaal. Niet te vinden dus. We vonden uiteindelijk wel een spoorwegovergang, er liep dus een trein langs Geldermalsen, maar waar was het station. Maar even een voorbijganger gevraagd. De route was niet zo moeilijk. Een stuk terug, voorbij een kleuterschool aan de linkerhand die wij niet gezien hebben, rechtsaf en daar zou het liggen. Een heel stuk terug lukte wel, station vinden niet, dus weer gevraagd. Daarna lukt het. Om 18.45 uur het station gevonden (wel de achterzijde). Bijna 2 uur gereden voor een afstand van 11 km. Uiteindelijk was ik om 20.00 uur thuis. Vriendin had, wijs geworden, vrienden gebeld om te vragen hoe zij het geringe aantal km naar hun huis het beste af kon leggen en bleek zo "al" om half acht te zijn waar zij wezen moest.

Het was dus weer een echt dagje op zijn L&M´s.

Ja, ja, je kan lang onderweg zijn in Nederland, ook zonder files.