Een minioor denkt dat ik oud ben maar geeft me toch nog wel 28 jaar. Goed, dat is wel al 5 jaar geleden, maar toch. Deze winter wil ik gaan trainen in een baan die voor banenzwemmers is uitgelegd. Dan word ik op strenge toon door een oudere zwemster in de baan tot de orde geroepen "deze 
baan is voor 50+ hoor". Ja? En? Vandaag zwemt er in de baan naast mij een goede veertiger. Als wij tegelijk aankomen bij de kant vraagt hij "Zwem jij op je oude dag nog goed? " .........? Allereerst was mijn oude dag gisteren, vandaag weer met een nieuwe dag begonnen en dan, hij heeft mij toch zien zwemmen?
Was toch een lekkere training met een hele baan voor mij alleen.
Het gaat steeds beter met mij. Lange afstandswedstrijden gaan goed. Trainen gaat goed. Heb niet meer zo'n lange herstelperiode nodig na een wedstrijd. Ik wandel al weer een uur of drie achter elkaar. Kan een fietstocht van 40 km weer aan. Ook voor een uurtje in de tuin werken draai ik mijn hand niet meer om. Hoewel, mijn rug sputtert dan wel tegen. Maar dat heeft hij altijd al gedaan. Daar hebben wij het dus niet over.
Na de 3km zaterdag, zondag weer zo'n 1000m getraind, daarna ruim drie uur gewandeld en vandaag een training van ruim 3000m. En ik ben niet echt moe. Dan komt de gedachte in mij op dat ik, als ik zo doorga, over twee leeftijdsgroepen, dus bij 75+ misschien de aansluiting weer heb gevonden. Dat is dan weer een leuk vooruitzicht. Dat ouder worden heb ik dan wel niet zelf in de hand, maar daar moet je niet al te lang bij stil staan. Natuurlijk heb ik wel vaker gedacht "als ik zo nu eens door kon trainen...." en dan gebeurde er altijd wel iets waardoor mijn conditie weer naar beneden kelderde. Aan de andere kant, ik ben ook altijd weer omhoog geklauterd. Dus die ervaring heb ik nu ook.
Weet je wat? We zien wel. Gewoon doorgaan met genieten van het moment.
Na een paar wedstrijden met cold, wind en waves, zijn wij dan nu bij de sunburn aanbeland. 3 km lang. En daarmee was het niet afgelopen. Uit het water ook de hele dag in moeten smeren tegen sunburn. Vrijdagavond staat er op facebook te lezen dat de temperatuur van het water 19.5 is. Teletekst vermeldt temperaturen van zo'n 26 graden in de lucht daarboven. Het moet natuurlijk niet gekker worden. Wij zijn tenslotte slootzwemmers, geen aquariumzwemmers. Gelukkig blijkt de volgende dag dat de watertemperatuur iets naar beneden bijgesteld kan worden naar 19 graden precies. De boventemperatuur blijft ruim boven de 25 graden. Net een dagje strand dus.
Er is een leuke baan uitgezet in stukken van 500 meter. De eerste 1000 meter lekker makkelijk langs een lijn in rustig overzichtelijk water. De tweede 1000 meter de grote plas op, zonder lijn en hier is het weer zoeken naar de boeien. De laatste 1000 meter als de eerste 1000, heerlijk langs de lijn. Al in de eerste 1000 meter merk ik dat het goed gaat en ik krijg er vertrouwen in dat ik die drie kilometer ga halen, de tijd waarin maakt mij op dat moment niet zoveel uit. De tweede 1000 meter de grote plas op gaat iets moeilijker. Ik zie in de verte een rode boei en zwem
erop af. Ik zie geen gele boei die er achter moet liggen. Dat klopt. De rode boei is geen rode boei maar een rood roeibootje dat zich steeds verder van de gele boei af roeit. De gele boei ligt zo'n 100 meter schuin links voor mij. Ach, kleine omweg, wat doen die paar meters ertoe op 3000 meter. Gelukkig halen op dat moment wat schoolslagzwemmers, die later gestart zijn, maar dezelfde afstand zwemmen, mij in. Kan ik hun caps in de gaten houden. Op het moment dat ze te ver voor mij zijn om ze nog te kunnen zien verschijnt er weer een nieuw groepje dat ik in de gaten kan houden. Dat gaat lekker. Eenmaal uit de grote plas weer langs de lijn naar het 2500 meter keerpunt en daar gebeurt het. Bij het ronden van de boei maak ik een verkeerde beweging en mijn rechterbeen schiet in een kramp en niet zo'n klein beetje ook. Ik schrik. Het zal mij toch niet gebeuren dat ik 2500 meter gezwommen heb om dan alsnog uit te moeten stappen om in een reddingsbootje naar de finish gebracht te worden. Dat nooit. Ik zet dus het stukje hersens dat de pijn vanuit mijn kuit doorgeeft op non actief en zeg tegen mijn rechterbeen dat hij het maar even zelf moet uitzoeken, want dat ik door moet en zo kan ik de 3000 meter toch tot een goed einde brengen in een tijd waar ik verbaasd van sta. 1 uur, 22 minuten en 34.05 sec. Uit het water komen gaat wat moeilijk en ik houd de hele dag last van dat been. Desondanks breng ik de rest van de dag door in een hoera-stemming en geniet ik na van de wedstrijd, van mijn tijd en volop van het mooie weer.
Koud water en koud weer houden mij niet tegen een openwaterwedstrijd te zwemmen, maar zo'n dagje als vandaag mag er nog wel een paar keer tussen zitten.
Vol vertrouwen zie ik nu deze afstand op het EMK in september tegemoet. Daar zwemmen wij in een rechte lijn van start naar finish in het Eindhovens Kanaal. Geen zoektocht naar boeien dus.
Maar die zon hebben wij niet nodig om er een gezellige open waterdag van te maken. De verwachte zonnige dag werd het dus niet. Althans, niet hier in Stadskanaal. De voorspelde regen bleef gelukkig ook uit. Uiteindelijk was de officiële temperatuur van het water 16.3 en erboven wat lager. Het programma startte met de 1000 meter vrije slag. Op zich voelde het water niet koud aan. Het ging wel lekker. Eerste 100 meter even warm zwemmen en daarna voelde het water op sommige plaatsen zelfs warm aan. Kreeg tijdens het zwemmen wel pijn in mijn nek. Een badpak met kraag die je op kunt zetten zou dus wel handig zijn. Na zo'n 300 meter passeerde ik een reddingsbootje. Ze zaten daarin naar de overkant te zwaaien en naar mij te wijzen. Dat hield maar niet op, dus
dacht ik dat er wat aan de hand was en stop met zwemmen. Nee hoor, niets aan de hand, zwem maar door. Ja, zwem maar door? Ik lig helemaal stil en moet weer opnieuw in mijn ritme zien te komen. Dit akkefietje kostte mij toch zeker 20 sec. Grrrrrrr. Ze zaten zich zeker te vervelen. Ja, bij masters valt er weinig te redden. Wij zwemmen ook in koud water gewoon door en stappen er ook niet uit zoals zo'n 12
anderen. Ik zwem deze afstand in 25.50 en dat had dus 25.30 kunnen zijn. Bij de finish heb ik het nog niet koud. Mij op mijn gemak
nog even een beetje afgespoeld. Je wordt dan wel niet bruin door de zon, maar
wel door het water. Nadat ik weer aangekleed was begon ik het toch koud te krijgen.
Tenminste, ik had niet het gevoel dat ik het zo koud had maar stond vreselijk te rillen, waar ik niet mee op kon houden. Enfin, twee uur later er weer in voor de km schoolslag . Ging ook lekker.
Tijd 26.05. Toen minder rillerig na afloop. Had wel ontzettende hoofdpijn .
Waarschijnlijk vond de buitenkant van mijn hoofd het toch kouder dan de
binnenkant van mijn hoofd. Half uurtje later kopje water gevraagd bij de jury
om wat tegen die hoofdpijn in te nemen. Kreeg ik er een lekkere kop warme soep
bij. Aardige lui daar in het Noorden. En dan de boel inpakken en weer op huis aan. 2x 200km rijden voor 52 minuten zwemmen. En dan heb ik nog geluk dat ik tegenwoordig langer in het water lig. Een paar jaar geleden ondernam ik die reis voor nog geen drie kwartier in het water.Op weg naar huis was ik moe en heb ik even, tussen twee vrachtwagens in, mijn ogen dicht gedaan. Op een parkeerplaats dan wel te verstaan. Volgende week de NK 3km in Appeltern. Ligt in het zuiden. Daar is het de afgelopen tijd mooier en zonniger weer geweest dan in het midden en noorden van het land. Hoop dat het water daar dus de 18 graden bereikt heeft, en nog belangrijker, het boven water ook zo'n 18 à 20 graden is.
