Ouder worden wordt iets om naar uit te zien

Het gaat steeds beter met mij. Lange afstandswedstrijden gaan goed. Trainen gaat goed. Heb niet meer zo'n lange herstelperiode nodig na een wedstrijd. Ik wandel al weer een uur of drie achter elkaar. Kan een fietstocht van 40 km weer aan. Ook voor een uurtje in de tuin werken draai ik mijn hand niet meer om. Hoewel, mijn rug sputtert dan wel tegen. Maar dat heeft hij altijd al gedaan. Daar hebben wij het dus niet over.
Na de 3km zaterdag, zondag weer zo'n 1000m getraind, daarna ruim drie uur gewandeld en vandaag een training van ruim 3000m. En ik ben niet echt moe. Dan komt de gedachte in mij op dat ik, als ik zo doorga, over twee leeftijdsgroepen, dus bij 75+ misschien de aansluiting weer heb gevonden. Dat is dan weer een leuk vooruitzicht. Dat ouder worden heb ik dan wel niet zelf in de hand, maar daar moet je niet al te lang bij stil staan. Natuurlijk heb ik wel vaker gedacht "als ik zo nu eens door kon trainen...." en dan gebeurde er altijd wel iets waardoor mijn conditie weer naar beneden kelderde. Aan de andere kant, ik ben ook altijd weer omhoog geklauterd. Dus die ervaring heb ik nu ook.
Weet je wat? We zien wel. Gewoon doorgaan met genieten van het moment.