Toch weer een beetje moeilijk

EMK-Mascotte

In september worden de Europese Kampioenschappen voor Masters gehouden in Eindhoven. Leuk, een keer in eigen land. Lekker goedkoop ook, maar dat terzijde. De Europese ranglijsten over 2012 zijn beschikbaar. Makkelijk als je nog zit te dubben wordt het nu deze afstand of kan ik toch beter voor die andere afstand kiezen. Voor mij maakt dat niets uit. Mijn keuze is beperkt en ik zal ergens achterin eindigen. Ik kijk naar mijn oude afstanden. Tja, als ik mij ontwikkeld had zoals te verwachten was, ook kijkend naar mijn zwemmende leeftijdsgenoten, had ik op de 200 en 400 meter vrije slag wel medaillekansen gehad. Op de overige afstanden had ik bij de beste zes/acht kunnen zitten. Waar ik mij nu bevind? Geen idee, de ranglijsten eindigen bij nummer 10. En mijn oude afstanden kan ik niet eens meer zwemmen. Ik beperk mij tot de 100 en 200 rug en 100 en 200 school. Ik heb mij ook opgegeven voor de 3 km open water maar of ik die ook kan zwemmen?
En ja, ik heb het hier nu eventjes moeilijk mee. 
Straks komt mijn kleinzoon gelukkig. Kan ik weer relativeren, weet ik weer wat echt belangrijk is.

Ademloos

Ademloos, destijds de titel van een nietszeggende hit. Nu een fenomeen waar ik al een tijdje mee te maken heb. Geen lucht! Waardoor het komt? Misschien de te koude temperatuur buiten? De te harde wind? Nog een gevolg van de griep of de luchtweginfectie? Geen idee. Feit is dat ik steeds achterloop met mijn adem. Om nu te zeggen dat ik benauwd ben is overdreven maar ik sta wel regelmatig te hijgen en ik ben moe. Zo ontzettend moe. Wedstrijd in Heerenveen laten schieten, met het idee dat ik in Amersfoort dan wel de 400 vrij zou kunnen zwemmen. Nee dus. De trainingen kon ik al niet volhouden. Nadat ik al een keer na 250 meter zuurstof te kort kwam en ik bedacht dat  ik voor de 400 meter tijdens de wedstrijd, als ik hem al zou kunnen zwemmen, een tijd van rond de 10 minuten nodig zou hebben, besloot ik ook de wedstrijd in Amersfoort aan mij voorbij te laten gaan. Ik mag dan wel geaccepteerd hebben dat ik langzamer ben gaan zwemmen, er zijn grenzen aan mijn positivisme. En die grens ligt op dit moment bij meer dan 10 minuten zwemmen op de 400 meter vrij. 

Gelukkig hoefde ik mij tijdens de wedstrijd niet te vervelen nu ik niet zwom. Klussen zat die ik op mij kon nemen. En ik ben goed geworden in omdenken.
Dus door de uitslagen te verzorgen trainde ik  mijn hersenen en door de korte sprintjes van computer naar scheidsrechter naar speaker naar uitslagenbord en weer terug naar computer ook mijn conditie. En, niet onbelangrijk, het was een zeer geslaagde, gezellige dag. Ook voor mij!

Ook buiten het zwembad kun je records breken

Al ruim zes weken loop ik te genieten van alle mogelijke virussen die rondvliegen. De NMK was het laatste weekend dat ik mij echt lekker voelde. Nog een geluk dat ik die griep net na en niet net voor of tijdens het NMK kreeg. Dat is weer die timing waar ik toch wel goed in ben.
Maar nu ben ik het echt zat. 's Morgens denk ik het valt wel mee, maar in de loop van de dag komen de hoestbuien weer opzetten. Alle spieren die gebruikt worden bij het hoesten doen pijn. Daarbij ben ik doodmoe. Maar een lichtpuntje. Ook buiten het zwembad kan ik records breken.
De records tot nu toe:
Griep en nagenieten hiervan nu al bijna zeven weken.
De hoogste temperatuur gemeten 39.8.
De langste hoestbui die ik had duurde 3 1/2 uur.
Dat zijn toch prestaties waar je U tegen zegt.
De wedstrijd in ons eigen bad moet ik helaas laten lopen/zwemmen. Boven de 10 minuten zwemmen op een 400 meter? Nee, daar houdt mijn lol in het zwemmen op. Er zijn grenzen.