Het was in Anna Paulowna......

Een strakke blauwe lucht, wie had dat verwacht

Een intens gevoel van geluk bekruipt mij terwijl ik zwem. Voor het eerst dit seizoen heb ik mij ingeschreven voor de 1000 meter vrije slag. In het binnenbad kwam ik niet verder dan 400 meter. Ik ga van start. Het gaat lekker. Wat ben ik toch een geluksvogel is wat ik denk, wat ik voel. Mijn ogen worden nat en dat is niet door het water van, ja, waar zwem ik eigenlijk in? Een groot water bij Anna Paulowna. En tegen alle weersverwachtingen in, mooi weer. Ik zwem in open water. Ik zwem weer vrije slag. En ja, een stuk langzamer dan zes jaar geleden en ook langzamer dan vorig jaar, en misschien wel sneller dan volgend jaar. Wat doet het er toe? Ik leef, ik zwem, ik geniet. Wat kan een mens gelukkig zijn met doodmoe het water uitkomen.

Genieten van de zon

Een plant in plaats van een beker, daar heb ik meer aan.

Na 750 meter benauwd gaat het nu lekker

Ben er bijna!

De rode loper ligt al op mij te wachten

Hier struikelde ik net niet over

Genieten

Jammer van de was op de achtergrond

Een paar jaar geleden zo'n tafel barbecue ontvangen in de vorm van een voetbal. Nooit gebruikt. De zomer van deze week vraagt er natuurlijk wel om dat ding nu eindelijk eens uit te proberen. Dat hebben we gedaan met oudste kleindochter erbij.

Was erg gezellig maar barbecue is alleen geschikt voor kleine worstjes hebben wij ondervonden. De rest toch maar even op het gas gezet. Op mijn verlanglijstje staat nu wel een echte! Genoten ook van de tuin. Waar we ook zitten, het uitzicht is echt mooi. Mijn overlevingstuintje. Wel symbolisch dat hij juist dit jaar zo mooi is. Dit jaar waarin ik eindelijk mijn beperkingen erken en zo'n beetje accepteer dat het is zoals het is. Hierbij niet in het minst geholpen door de geboorte van mijn kleinzoon.

Ik realiseer mij nog steeds dat de kans groot was dat ik de geboorte van dit ventje niet meegemaakt had. Hij zal er ook voor zorgen dat ik in mijn tuin straks toch weer plaats zal maken voor een zandbak en een zwembadje.

Aktief weekje

Deze week weer veel gefietst. Er zat zelfs een tocht tussen van ruim 30 km. Die heb ik wel gedaan met een korte rust op 9 km en  twee lange rusten op 17 en 25 km. Dit keer geen last van heupen of knieën. Wel benauwd, maar dat had ik er wel voor over.

Daarnaast ook weer veel gehoest. Vooral 's avonds en 's nachts. Zoveel dat ik vanmorgen wakker werd met veel pijn in mijn ribben. Waar die hoest nu weer vandaan komt? Is de laatste paar weken op komen zetten. Hoop dat die de komende paar weken ook weer verdwijnt.

Gisteren een rustdagje ingelast en vandaag ook maar. Voor morgen heb ik mij ingeschreven op de 1000 vrij en 1000 school. Ik heb mijzelf wel voorgenomen dat ik de 1000 vrij in de schoolslag mag afmaken (reglementair toegestaan bij vrije slag) als het echt niet gaat en dat ik mij voor de 1000 school 's middags mag afmelden.

Anna Paulowna is altijd zwemmen met veel golven en wind. En zoals het weerbericht er nu uitziet heeft de zomer ook besloten dat het nu lang genoeg geduurd heeft.

We zullen wel zien morgen. In ieder geval tent maar weer mee.

Wat een verrassing

Voorstart

Open Water Zwemmen Gaasperplas:En dan krijg ik opeens supporters. Eerst zie ik Henk, die ik al jaren ken van de Zwembond (en als ik jaren zeg dan bedoel ik echt tientallen jaren) en dan komt Manja van de lotgenotenclub ook langs met Rudy. Ja, dan moet ik natuurlijk wel mijn best doen. Dat is nu niet zo moeilijk, want het is heerlijk weer. De temperatuur van het water is rond de 18 graden. Aan de start is het koeler dan verderop. Dus toch een beetje benauwd in het begin. Al weet ik nu nog niet of die benauwdheid nu komt door de temperatuur van het water of door de temperatuur van de lucht daarboven. De combinatie koud water/warm weer komt haast niet voor en de omgekeerde combinatie ook niet.

De schoolslag ging echter zo lekker dat ik besloot mij in te schrijven voor de 500 meter prestatietocht. Die heb ik helemaal in vrije slag afgelegd in ongeveer 12 minuten. De afstand ging mij nu beter af dan in het zwembad. In het zwembad kosten de keerpunten mij waarschijnlijk teveel energie.

Al met al een heerlijk dagje.

Gegoten en genoten

Het karretje is omgekeerd een bijzettafeltje

Waterdicht en stormvast!

Wijk en Aalburg. Een open water wedstrijd in de afgedamde Maas waar ik graag naartoe ga. Mooie omgeving. Ook tijdens de autorit is het al genieten. Weersvoorspellingen zijn niet goed, dus de tent mee. Een aantal mensen heeft aangeboden te komen helpen met het opzetten ervan. Ik ben als eerste aanwezig en blijf, net als degenen die voor mij rijden,  op weg naar de parkeerplaats al steken in de modder. Dat belooft wat. In de wat rustig op gang komende regenbui met hulp van de buren de tent opgezet. En dan, net voordat de bui goed losbarst zitten wij droog. Dat de tent niet lekte was al getest. Vandaag bleek hij ook stormvast te staan. De partytent naast ons vloog de lucht in. Naast degenen met wie ik al afgesproken heb komen er nog wat zwemmers zonder tent bij ons erin. Uiteindelijk zaten wij met zijn zevenen heel comfortabel.

Het zwemmen zelf. Op de officiële verklaring stond een gemeten watertemperatuur van 16.5. Zo koud was het niet volgens ons.  Over wat de temperatuur dan wel was liepen de meningen uiteen. In ieder geval minimaal 17 graden en goed te doen. Dat vond ikzelf ook, mijn longen helaas weer niet. Benauwd. Ik moest mijzelf weer echt volhouden dat dit waarschijnlijk na 500 meter weer over was en in het ergste geval maar 1000 meter zou duren. Na 375 meter ging het gelukkig al weer wat beter en na de ronding van de boei op 500 meter ging het zelfs weer lekker, al bleef een lichte benauwdheid de hele tocht.

Leuk was het dat ik drie heren (20+, 50+ en 60+) die een paar minuten eerder startten, kon inhalen. Werkt toch altijd motiverend om er nog een schepje bovenop te doen richting finish.

Ik loop direct rechts van de 1e paal naar de start

We hebben nog een lijstje verbeterpunten voor de tent: matje om voeten te vegen voor je binnenkomt, de binnententen ophangen zodat wij aparte heren- en dameskleedkamers hebben en ook nog een kamertje om je in af te zonderen om je te concentreren op je wedstrijd; een zonnepaneel om zelf koffie te kunnen zetten, hoewel de thee met behulp van heet water die Marja meegenomen had ook heel lekker was. We kunnen natuurlijk ook direct een caravan neerzetten.

Zo'n tentje had ik eerst ook

Nat!

Gelukkig net naar de kapper geweest

Op weg naar huis zingend in de auto. Nog na genietend van een gezellige dag. Dit is open water zwemmen!

Ik blijf bezig

Vandaag weer een opruimdag gepland. Halletje boven leeg, halletje beneden leeg, drie plastic dozen leeg, vuilniscontainer vol, papierbak vol, mijn energie op.

Mijn kleindochter zag het direct bij binnenkomen. Zo niet mijn man. Die ziet niet dat het rommelig is dus ook niet als het opgeruimd is. Het eerste vind ik niet erg, het tweede uiteraard wel.

Ook mijn tas al vast gepakt voor a.s. zaterdag. Wedstrijd in Wijk en Aalburg. In mei zijn wij tijdens de jaarlijkse lk-lotgenotendag langs de locatie gevaren. Nu dus niet op het water maar in het water. Het wordt een nat dagje, dus ik neem mijn grote tent mee. Nat worden tijdens het zwemmen calculeer ik in, nat worden op de kant, daar houd ik niet van. Iedereen die mee helpt de tent opzetten mag er ook in. Ik heb al een paar aanmeldingen om mee te helpen. Die hebben het weerbericht gezien en de foto van mijn tent.                                                                 

Leermoment

Vorige week heb ik mij opgegeven voor de 1000 vrij en 1000 school in Wijk en Aalburg a.s. zaterdag en voor de 1000 school in Stadskanaal de volgende dag. Vrijdag bedacht ik mij dat 3 km in een weekend toch wel wat veel was, dus de 1000 vrij in Wijk en Aalburg weer afgemeld. Nadat de 2km schoolslag in Appeltern toch wel lekker ging wilde ik die 1000 vrij toch wel weer eens proberen, dus mij opnieuw ingeschreven maar daarvoor in de plaats Stadskanaal geschrapt.

Vanmorgen training. Merk dat ik nog wel moe ben van vrijdagavond. Ik zwem 5x200 meter. De eerste 2x200 meter (in vrije slag) leert mij dat ik die 1000 vrij voorlopig even met rust moet laten. Ook dringt het tot mij door dat ik deelname aan de 3km vrije slag open water bij de EK volgend jaar uit mijn hoofd moet zetten. En ook de 400, 800 en 1500 meter in het zwembad bij NK's. Ik ben de aansluiting met de anderen kwijt en dat haal ik deze winter niet meer in. En misschien wel nooit meer. Die afstanden kan ik dan bij de gewone wedstrijden nog wel zwemmen, maar bij NK's en EK's lig ik echt teveel achter. Ook de lektocht moet ik misschien wel definitief uit mijn hoofd zetten. Dat is allemaal erg jammer, maar niet meer zo heel erg. Laten we zeggen, nog een klein beetje erg.

Voorlopig richt ik mij volledig op de 200 school en 200 rug. Daarmee kan ik misschien nog wel met de middenmoot meekomen. Dat zou dan weer leuk zijn.

Heb net dus die 1000 vrij in Wijk en Aalburg maar weer geschrapt.

NK Open Water 2km schoolslag (3): Officiële prijsuitreiking

Het wordt steeds leger op het terrein. Alleen degenen die zeker zijn van een medaille blijven over. Na een uur nog steeds geen uitslagen.Er is wel een uitslag, die van de transponders, maar die mag niet gebruikt worden. Dat is een proef. De andere tijden moeten met de hand gecorrigeerd worden met 5 1/2 minuut. De tijd die zit tussen de start van de heren (en de klok begon te lopen) en de onze. Tja, hoe moeilijk is dat. Zoveel deelnemers waren er nu ook weer niet.

En hier zijn we vreselijk melig

Wij krijgen honger en hebben trek in koffie. Maar ja, niets bij ons, want er was een restaurant. We zijn toch ook wel benieuwd naar onze tijden. Gelukkig zit er achter de computer iemand die wij goed kennen. Wij beginnen gezellig een gesprekje met hem en zien dan gelijk de tijden uit de printer rollen. Grote verrassing voor mij. 51.33.23. Dat is sneller dan verwacht. En dan eindelijk toch een officiële ceremonie.

Om 22.30 uur eindelijk thuis.

NK Open Water 2km schoolslag (2): De wedstrijd zelf

De temperatuur in en boven water is 22 graden en er is zon. Die zon verdwijnt zodra wij in het water zijn.

Direct na de start merk ik al dat mijn longen dit een aangename temperatuur vinden. Ik kan gewoon ademhalen. De eerste 500 meter kan ik nog niet helemaal ontspannen zwemmen omdat ik toch op die benauwdheid lig te wachten. Op weg naar het 1000 meter keerpunt gaat het nog steeds lekker, wel ben ik inmiddels de tape om mijn rechter pols kwijt, maar het polsbandje zelf blijft zitten.

Ik geniet. Dit is toch fijner dan het spelen van "floepdaargaatmijnhoedje" (zie twee blogs terug). Bij het denken hieraan krijg ik weer een lachbui en dat is niet zo handig bij het zwemmen. Ik krijg prompt een slok water binnen, verslik mij met een hoestbui als gevolg. Die lachbui blijft de hele verdere race wel in mijn hoofd.

Gonnie is niet meer te zien. Zij is altijd sneller geweest dan ik. In de 5-jaars klassementen zitten wij niet bij elkaar. Bij de NK's zwemmen wij in leeftijdsgroepen van 10 jaar en zwemmen wij wel tegen elkaar. Nini ligt tot 500 meter vlak achter mij. Daarna neem ik meer afstand van haar.

De derde 500 meter, ook de tape om mijn linker pols raakt los. Ik houd beide polsen nauwlettend in het oog maar het klittenband blijkt werkelijk waterproof.

Het begint te regenen. Niet dat ik dat voel, met zwemmen houd je het nooit droog. Ik zie echter de kringetjes voor mij in het water. Dat is handig. Als het even doorregent stijgt het water en wordt het aantikken bij de finish makkelijker.

Ik begin het warm te krijgen. 22 graden is dan wel goed voor mijn longen, voor mijzelf is dit veel te warm, zeker bij 2km. Dan heb ik toch liever 18 graden. Maar niet zeuren het is of dit of geen zuurstof. En dan toch maar liever een beetje te warm.

De laatste 500 meter lijkt het of ik stroom mee heb. Ik kan een beetje aanzetten, al overdrijf ik dit niet. Ik weet nog steeds niet goed waartoe ik wel en niet in staat ben. Voor ik het weet ben ik bij de finish en het finishdoek is toch redelijk makkelijk aan te tikken.

Ik kom als tweede het water uit en Nini wordt uiteindelijk derde. Als ik op de kant sta begint de zon weer te schijnen.

Er blijkt nog geen prijsuitreiking aan de gang te zijn. Veel zwemmers zijn al naar huis. De uitslagen zijn er nog niet. Het ereschavotje staat daar doelloos te staan en wij besluiten alvast officieus de foto's te maken voor het geval er geen prijsuitreiking meer komt. Hebben we altijd de foto's nog.

NK Open Water 2km schoolslag (1): De voorbereiding op de wedstrijd

Wedstrijdbaan

Vrijdagavond 19.25 start voor de NK Open Water afstand 2km schoolslag Masters. 20.15 uur prijsuitreiking. Dat wordt dus vlug doorzwemmen. Mijn eerste kilometer schoolslag dit jaar ging in 26.45.27 en mijn tweede in 25.25.85. Zou ik deze twee bij elkaar optellen lig ik toch al gauw ruim 52 minuten in het water. De nummer één zou het nog kunnen redden. Ikzelf lig om 20.15 uur nog met de concurrenten te strijden om de tweede of derde plaats.

Het begint al goed. Om 17.00 uur afgesproken met Gonnie om samen wat te eten in het restaurant behorend bij het recreatieterrein waar wij zwemmen. Blijken wij alleen de keuze te hebben tussen broodje fricandel, broodje kroket en patat.

We hebben zelf niets te eten meegenomen, moeten wel wat in onze maag hebben en kiezen heel bewust voor een broodje frikandel om de volgende redenen.

a. de frikandel heeft een mooie stroomlijn, lang en dun. De kroket is dat niet, die is kort en breed.

b. de frikandel heeft rompspanning. Houd hem aan één zijde vast en hij blijft in vorm. De kroket heeft dat over het algemeen minder. Is wat slapper.

Een verantwoorde keuze dus.

Mijn voorbereiding gaat verder van een leien dakje. Van het stenen trappetje dat ik af moet mis ik de laatste drie treden, maar ik weet mij toch staande te houden door een grote sprong te maken. Om de transponders om mijn polsen doe ik voor de zekerheid wat tape omdat ik de combinatie klittenband en water niet vertrouwen en dan op naar de start. Ik doe mijn cap en brilletje alvast op. Gonnie zoekt haar cap. Die blijk ik dus op te hebben. Mijn eigen cap zit in mijn zak.

Ruim op tijd in de voorstart. In verband met de transponders moeten wij aantikken op een doek dat boven de finish hangt. Reglementair word je gediskwalificeerd als je ongelijk aantikt. Maar bij een doek dat boven je hangt en zwabbert in de wind is het moeilijk in de hoogte reikend met twee handen tegelijk het doek aan te raken. Het doek hangt niet zo hoog zegt de scheidsrechter. Ik vraag of dat ook geldt voor de zwemmers onder ons die geen (waterpolo)keeperstraining gevolgd hebben, maar goed eerst maar eens die 2000 meter zwemmen die voor de finish ligt voor ik mij druk maak om het aantikken van het finishdoek. Maken wij onderweg een overtreding, op de voeten van een ander liggen bijvoorbeeld, dan trekken de kamprechters een gele kaart met je capnummer erop. Een volgende waarschuwing levert een rode kaart op en dan moet je eruit. Hoe groot die kaarten zijn vraagt er een. Wij zijn allen masters met leesbril. A-4 formaat is het antwoord. Dat zegt mij niets, hoe groot zijn de cijfers?

Wij mogen het water in.

Je moet het willen zien

 














Mijn man heeft een frozen shoulder, opgelopen bij een val tijdens het schaatsen op natuurijs. Hij heeft een ernstige vorm. Zal wel komen omdat hij op ijs gevallen is, natuurlijk direct diep bevroren. Ook hij kan niet meer alles doen wat hij zou willen doen.

Wij hebben bekeken wat er nog overblijft voor ons beiden dat langdurig beoefend kan worden en toch niet te belastend is voor onze spieren, banden en gewrichten.

Dat valt nog reuze mee. 
Wij kwamen tot mensergerjeniet, scrabble, pimpampet, handjeklap (o, nee, dat kan mijn man niet meer) floepdaargaatmijnhoedje.

Alleen al het uitspreken van de naam van dit laatste spel veroorzaakt een slappe lachbui goed voor een hele avond. Hoeven wij het niet ook nog eens te spelen.

Je moet het willen zien, maar dan valt er nog veel leuks te beleven.

Dat is ook weer achter de rug. Wat volgt?

Zoals ik in mijn vorige al schreef kun je met openbaar vervoer van 7.9 km een dagtocht maken. Kort voordat ik gisteravond in slaap viel bedacht ik mij dat ik beter met de auto kon gaan. Na het onderzoek dan de auto laten staan en met de bus naar huis. Later op de dag de auto weer ophalen op weg naar Amersfoort waar ik in de loop van de middag naartoe moet.

Om 05.00 uur wakker. Klaar wakker. Ja, nu ik toch wakker ben kan ik beter toch met de bus gaan. Ik besluit naar de Utrechtseweg te lopen om daar bus 50 te nemen naar station Driebergen-Zeist en dan de bus naar het ziekenhuis. Dat scheelt weer één overstap. Naar de Utrechtseweg is zo'n 20 minuten lopen. Ik ben ruim op tijd bij de halte. Maar goed ook, want de bus arriveert 5 minuten eerder. Ruim op tijd in Driebergen om over te stappen op de tweede bus. Na 10 minuten lopen ben ik een kwartier voor de afgesproken tijd bij de balie in het ziekenhuis. Het dagelijkse half uurtje bewegen zit er weer op.

Bij de balie is de receptie nog niet gearriveerd. Degene die er wel zit weet niet waar ik naartoe moet.  Wij komen samen, na het bord bestudeerd te hebben, tot de oplossing het eens te proberen op de derde verdieping. En ja, daar word ik verwacht.

Operatiehemdje aan, infuus erin, en naar de operatie-afdeling waar het onderzoek zal plaatsvinden. Om 08.05 wordt het slaapmiddel ingespoten. Om 08.15 uur constateer ik dat ik nog steeds wakker ben. Het onderzoek blijkt echter al achter de rug. Over twee weken de uitslag.

Terug naar de afdeling. Ontbeten en weer met de bus terug. Dit keer rijdt de rechtstreekse bus, dus 10 minuten lopen naar de bushalte en dan bus 58 die niet vertrekt om 10.16 zoals 9292ov.nl vermeldt maar om 10.28 uur. Ach die 12 minuten doen er ook niet meer toe.

O ja, wat voor onderzoek was het? In het kader van de geconstateerde apneu werd onder narcose (een roesje)  via een buisje door mijn neus gekeken of er terwijl ik slaap luchtweg belemmeringen ontstaan.

En nu ga ik in de tuin lekker slapen. Weet niet of de slaperigheid van het roesje komt of van de drie zeer korte nachten die ik achter de rug heb. Maakt niet zoveel uit. Gevolg is hetzelfde.

Lang leve het openbaar vervoer

Morgenochtend moet ik voor een onderzoek om 07.15 uur in het Diakonessenhuis in Zeist zijn. De afstand met de auto is 7.9 km. Daar doe ik gewoonlijk zo'n 15 minuten over. Met de fiets doe ik dat rustig fietsend in een half uur. Maar omdat het onderzoek onder narcose plaatsvindt, mag ik daarna geen deel uitmaken van het verkeer. Noch met de auto, noch met de fiets. En daar niemand mij kan brengen en halen ben ik aangewezen op het openbaar vervoer. Niet zo'n probleem. Doe ik er misschien iets langer over. Ik heb bus 58 op 3 min loopafstand en die gaat rechtstreeks naar Zeist. Moet dus geen probleem wezen. Even naar 9292ov.nl voor de vertrektijden. 

Dat valt niet mee. 
Bus 58 begint pas om 09.00 uur te rijden. Ik ben aangewezen op bus 77 die om 06.09 uur deze halte aandoet. Voor de zekerheid moet ik dus om 06.00 uur al bij de halte staan om niet de kans te lopen dat de bus de halte al vroeger gepasseerd is. 
Om 05.55 uur moet ik dus op weg. 
Bus 77 komt aan op Utrecht CS om 6.28 uur. 
Dan vervolg ik mijn reis met de trein die om 06.38 uur vertrekt richting Arnhem en om 6.46 stopt bij Station Driebergen-Zeist, waar ik dan uit moet stappen. Vervolgens loop ik naar het busstation om  bus 81 te pakken die om 6.51 uur vertrekt en mij dan om 07.01 uur afzet bij de bushalte bij het ziekenhuis. 
Dan nog zo'n 5 minuten lopen en om 7.06 heb ik 7.9 km afgelegd in 1 uur en 11 minuten. 

Dat is net iets sneller dan lopend (als er tenminste geen vertragingen zijn)

De terugweg gaat vlotter. Elk uur legt bus 58, die dan inmiddels rijdt, deze afstand in een half uur af. Jammer dat ik zo vroeg in het ziekenhuis moet zijn en jammer dat deze bus zo laat begint te rijden.

Ik kreeg in ieder geval een lekker kleurtje

Vanaf de finish zicht op de wedstrijdbaan

Scheerwolde, Watertemp 20 graden, boventemp 22 graden. Dit is wat wij omstandigheden voor "mooiweerzwemmers" noemen. Hoewel, die zouden het windje misschien nog iets te koud vinden, of in ieder geval mopperen over het feit dat die de verkeerde kant opblies. Maar een wereld van verschil met vorige week. Desondanks toch wel 750 meter benauwd gehad, waardoor ik de neiging had met borstcrawl verder te gaan. Had het gevoel dat ik dan minder benauwd zou zijn. Ik heb het niet geprobeerd want dan was ik gediskwalificeerd en helemaal voor niets benauwd geweest. 
Het is maar goed dat ik niet ingeschreven had voor de 1000 meter vrij, want dan had ik hem alsnog niet gezwommen. Er was een file, wat zeg ik er waren er wel twee op de A28. En die kwamen pas op het nieuws toen er al heel veel vrijeslag masters in die file zaten. Die kwamen zelfs later aan dan ik, die pas twee uur later het water in moest voor de 1000m schoolslag en misten dus hun start op de vrije slag. Ik hoorde het om 12.30 uur in de auto toen ik nog makkelijk het stuur om kon gooien om via Kampen en Emmeloord met een kwartiertje vertraging op het wedstrijdterrein te arriveren. Ook weer het geluk gehad dat er nog een parkeerplaats was op niet al te grote loopafstand. 
Twijfelde tijdens het zwemmen of ik mij niet moest terugtrekken van het NK 2000m schoolslag volgende week. Ik was nu blij dat ik bij de finish was en volgende week moet ik dan nog een kilometer. In ieder geval zwom ik nu wel anderhalve minuut sneller dan vorige week. Als ik dat iedere week doe zwem ik aan het einde van het seizoen een prachttijd. 
In Wijk en Aalburg wil ik toch ook weer een 1000 vrij proberen. Kijken of ik dan minder benauwd ben dan bij de schoolslag en nog belangrijker, of ik dat weer vol kan houden en in wat voor tijd.

Ach, mijn sudokuboekje loopt niet weg.