De temperatuur in en boven water is 22 graden en er is zon. Die zon verdwijnt zodra wij in het water zijn.
Direct na de start merk ik al dat mijn longen dit een aangename temperatuur vinden. Ik kan gewoon ademhalen. De eerste 500 meter kan ik nog niet helemaal ontspannen zwemmen omdat ik toch op die benauwdheid lig te wachten. Op weg naar het 1000 meter keerpunt gaat het nog steeds lekker, wel ben ik inmiddels de tape om mijn rechter pols kwijt, maar het polsbandje zelf blijft zitten.
Ik geniet. Dit is toch fijner dan het spelen van "floepdaargaatmijnhoedje" (zie twee blogs terug). Bij het denken hieraan krijg ik weer een lachbui en dat is niet zo handig bij het zwemmen. Ik krijg prompt een slok water binnen, verslik mij met een hoestbui als gevolg. Die lachbui blijft de hele verdere race wel in mijn hoofd.
Gonnie is niet meer te zien. Zij is altijd sneller geweest dan ik. In de 5-jaars klassementen zitten wij niet bij elkaar. Bij de NK's zwemmen wij in leeftijdsgroepen van 10 jaar en zwemmen wij wel tegen elkaar. Nini ligt tot 500 meter vlak achter mij. Daarna neem ik meer afstand van haar.
De derde 500 meter, ook de tape om mijn linker pols raakt los. Ik houd beide polsen nauwlettend in het oog maar het klittenband blijkt werkelijk waterproof.
Het begint te regenen. Niet dat ik dat voel, met zwemmen houd je het nooit droog. Ik zie echter de kringetjes voor mij in het water. Dat is handig. Als het even doorregent stijgt het water en wordt het aantikken bij de finish makkelijker.
Ik begin het warm te krijgen. 22 graden is dan wel goed voor mijn longen, voor mijzelf is dit veel te warm, zeker bij 2km. Dan heb ik toch liever 18 graden. Maar niet zeuren het is of dit of geen zuurstof. En dan toch maar liever een beetje te warm.
De laatste 500 meter lijkt het of ik stroom mee heb. Ik kan een beetje aanzetten, al overdrijf ik dit niet. Ik weet nog steeds niet goed waartoe ik wel en niet in staat ben. Voor ik het weet ben ik bij de finish en het finishdoek is toch redelijk makkelijk aan te tikken.
Ik kom als tweede het water uit en Nini wordt uiteindelijk derde. Als ik op de kant sta begint de zon weer te schijnen.
Er blijkt nog geen prijsuitreiking aan de gang te zijn. Veel zwemmers zijn al naar huis. De uitslagen zijn er nog niet. Het ereschavotje staat daar doelloos te staan en wij besluiten alvast officieus de foto's te maken voor het geval er geen prijsuitreiking meer komt. Hebben we altijd de foto's nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten