Sinds ik longkanker kreeg heb ik periodiek gesprekken om te verwerken dat ik longkanker kreeg, te leren omgaan met beperkingen, het accepteren dat niet alles meer is zoals het was en misschien ook niet meer worden zal. Dat gaat nogal moeizaam bij mij. Maar toen kreeg ik onlangs een boek van een zwemvriendin van mij: "Huh?" en toen ik dit las viel eindelijk het kwartje. Waarom dat zo lang duurde? Misschien omdat er sinds de invoering van de Euro geen kwartjes meer zijn? Ik denk echter dat door alle gesprekken er toch een veranderingsproces in denken over en omgaan met alle problemen in werking is gesteld en dat dit boek precies op het juiste moment kwam om mij nog dat extra zetje in de goede richting te geven. Het boek is geestig geschreven en geeft een paar waarheden die iedereen kent. De vruchteloosheid van het willen veranderen wat onveranderbaar is. Zoals "Het regent", een constatering en daar valt niets aan te veranderen. Je kunt hooguit een regenpak aantrekken om er minder last van te hebben als je dan toch naar buiten moet.
Zo kreeg ik longkanker. En daar valt ook niets aan te veranderen.
En de vraag "Waarom ik" kun je ook omdraaien: "Waarom ik niet". Daar kan ik dan wel weer een antwoord op geven als "ik heb nooit gerookt" Dat klopt, en dat is niet eerlijk. Maar het hele leven is niet eerlijk. Ik hoef echt niet ver om mij heen te kijken om dat te zien. Er sterven heel veel mensen aan kanker, ook moeders die jonge kinderen achter laten. Dat is ook niet eerlijk. En als je het zo beziet ben ik er nog goed vanaf gekomen. Daarnaast geeft het boek een aantal mogelijkheden van "omdenken", het "ja-en-denken" in plaats van "ja-maar" en nog veel meer goed toepasbare strategieën.
En de vraag "Waarom ik" kun je ook omdraaien: "Waarom ik niet". Daar kan ik dan wel weer een antwoord op geven als "ik heb nooit gerookt" Dat klopt, en dat is niet eerlijk. Maar het hele leven is niet eerlijk. Ik hoef echt niet ver om mij heen te kijken om dat te zien. Er sterven heel veel mensen aan kanker, ook moeders die jonge kinderen achter laten. Dat is ook niet eerlijk. En als je het zo beziet ben ik er nog goed vanaf gekomen. Daarnaast geeft het boek een aantal mogelijkheden van "omdenken", het "ja-en-denken" in plaats van "ja-maar" en nog veel meer goed toepasbare strategieën. Op de achterkant van het boek noemt de schrijver naast de pessimistische benadering van het half lege glas en de optimistische van een half vol glas een derde benadering: "Waar is de kraan?" En dat is nu mijn doel voor de komende tijd. Die kraan te zoeken en kijken wat daar uitkomt.
