Afgelopen zondag weer de 400 meter gezwommen tijdens een wedstrijd. Gewoon even kijken of ik die afstand weer aankon. Tot mijn grote verrassing zwom ik hem niet alleen uit, maar bleef met 8.50 ook nog 10 sec onder de 9 minuten. Verrassing.
Vandaag stond tijdens de training de 100 x 100 (meter) gepland. Omdat ik tijdens het EMK in september zo graag de 3 km open water weer wil zwemmen, vond ik dit een goed moment om te kijken of dit reëel is. Ik heb als inschrijftijd anderhalf uur opgegeven. Besloot daarom vanavond de 30x100 te zwemmen met een vertrektijd van 3 minuten. En dan maar kijken waar het schip strandt.
Ik heb de 30x100 gezwommen in die anderhalf uur. De eerste 10 gingen gemiddeld in 2 min.10. In de tweede 10 liep die tijd op naar 2.20 en in de laatste 10 zwom ik de 100 meters tussen de 2.40 en 2.50. De laatste 200 meter heb ik achter elkaar gezwommen, puur om te testen of ik al helemaal kapot was of nog iets over had. Wel het lukte mij die 200 meter zonder rust te zwemmen en ook nog eens in 2x de 100 meter tijd.
Zeer tevreden dus.
Vraag is nu of ik ook die 3 km binnen de anderhalf uur kan zwemmen als ik geen rusten tussendoor heb. Daarvoor heb ik echter nog drie maanden open water wedstrijden om dat te trainen.
Volgende maand probeer ik deze training nog een keer te doen, maar dan in 15x200m.
Zo, het onderdeel wandelen van de aanbevolen sporten heb ik gehad en nu keer ik weer terug naar het zwemmen. Eerste weekend van mei is NMK weekend in Eindhoven, dus ik moet weer eens gaan trainen. Hoe reageren mijn zwemactiviteiten op de nieuwe puf. De eerste training die ik doe geeft een verbluffend resultaat. Ik zwem bijna 3 km in anderhalf uur. Daarbij is het niet eens rustig baantjes zwemmen wat ik doe, nee het is weer trainen met alle setjes die daarbij horen. Dat geeft weer een ouderwets tevreden gevoel. Ik hoest wel, dat schijnt toch bij inspanning te horen. Maar zolang dat hoesten het trainen zelf niet in de weg staat, maak ik mij er niet meer druk om. Na die ene training een paar dagen rust en dan "goed voorbereid" naar het NMK. Naar een NMK ga ik vooral voor de gezelligheid. Daarnaast ben ik altijd weer benieuwd wat ik er uit kan persen met mijn geringe trainingsarbeid. En zoals gewoonlijk vallen de prestaties weer niet tegen. De tijden worden gaandeweg het toernooi zelfs steeds beter. Dat wil dus niet zeggen dat ik de tijden van voor de operatie zelfs maar benader. Daar blijf ik ver van verwijderd. Maar ik heb wel hele leuke wedstrijden met veel strijd, waarin de uitslag pas in de laatste meters wordt beslist. Soms in het voordeel van mij en soms ook niet. Dat strijd leveren, dat weer kunnen gaan tot het uiterste, dat alles uit je lichaam halen wat erin zit, dat is wat de wedstrijden zo leuk maakt. De uitslag is dan niet zo belangrijk.
We zitten weer met de ploeg in een huisje op een park in de buurt en plakken er na de wedstrijd nog een dagje aan vast. Even genieten van het mooie weer na drie dagen in een binnenbad.
