Wij zitten met de ploeg in twee zes-persoons huisjes.Een gezellige ploeg zo bij elkaar. Toch blijf ik niet te lang genieten van die gezelligheid. Vroeg naar bed. Morgen staan er weer drie afstanden op het programma. Gelukkig niet al te vroeg op.De volgende morgen ligt er een dikke laag sneeuw. Vanuit het zwembad krijgen wij het bericht dat door de gladheid het programma een half uur later begint. Dat halve uur extra hebben wij hard nodig om de auto's van sneeuw te ontdoen, ijs weg te krabben en via een gladde weg heelhuids bij het zwembad te zien komen. Dat lukt allemaal binnen de gestelde tijd.
De 200 school belooft spannend te worden. Ik lig tussen twee jongere zwemsters Mijn leeftijdsgenoot ligt een paar banen verder. De zwemster rechts van mij ben ik al gauw voorbij, maar tot mijn grote verbazing kan ik de zwemster links van mij, die veel sneller is, ook redelijk bijhouden. Na 150 meter ga ik haar zelfs voorbij en bij de finish lig ik een eind voor. Even ben ik zelfs bang dat ik mij verteld heb en nog twee banen moet. Maar nee, er staat echt een eindtijd op het bord. Mijn echte concurrente is 1/100 sneller dan ik zie ik op het scorebord. Maar dat heb ik verkeerd gezien. Ik blijk net iets sneller aangetikt te hebben hoor ik van mijn ploeggenoten als ik uit het water kom. De aandacht voor mijn keerpunten de laatste twee weken tijdens de training heeft gewerkt.
Na een training van 1500 tot 2000 meter heb ik altijd drie dagen rust nodig. Het is dan ook niet zo gek dat na 1900 wedstrijdmeters in anderhalve dag mijn armen en benen tijdens de eerste meters van de 100 vrij al erg zwaar aanvoelen. Toch is de uiteindelijke tijd niet slecht. Nog 100 rug en dan zit het er voor vandaag weer op. Wie had dat de laatste jaren kunnen geloven dat ik zo'n zwaar programma weer zwemmen kon. Ik zeker niet.
Dag 3 begin ik met de 800 meter. De focus ligt (vind het leuk dat woord ook eens te gebruiken, staat zo professioneel) op de keerpunten. Ik kan volgens plan alle keerpunten, en dat zijn er 31! versnellen naar het keerpunt toe en blijf niet hangen. Tevreden met mijn tijd. Daarna komt dan het leukste deel, lekker uitzwemmen/drijven/dobberen in het instructiebad met wellness temperatuur. Daar doe je het toch voor.
Tijdens het uitzwemmen realiseer ik mij weer hoe bijzonder het toch is dat ik hier zwem. Deze afstanden weer aankan. Dat de tijden veel langzamer zijn geworden dan op grond van acht jaar ouder zijn verwacht mocht worden, doet mij niets meer. Ik kan nog steeds genieten van het kunnen zwemmen.
De 200 rug zwem ik vooral op techniek. Dat gaat goed tussen de twee vlaggetjeslijnen. Voor de vijf meter van de vlaggetjeslijnen tot aan de keerpunten heb ik echter steeds een wisselend aantal slagen nodig. Lijkt wel of ze de lijn verplaatsen, elke keer dat ik eraan kom. Desondanks weer een tijd waarmee ik zeer tevreden ben.
En dan tot slot de 50 meter vrij, waarin ik het laatste beetje energie dat ik nog heb kan stoppen. Daardoor finish ik tot mijn grote genoegen zo'n 3 sec sneller dan waar ik op gerekend had.
De oogst van dit ONMK is 6 gouden en 2 zilveren medailles. Terugblikkend op dit ONMK vraag ik mij toch af waar al die mensen van geboortegolf 1945 zijn gebleven. 6 Gouden medailles winnen is natuurlijk leuk, maar dan alleen als er ook 6 zilveren en 6 bronzen worden uitgereikt. Ik doe het nu dus
Zwemmen? Ik kan niet zonder!
