Dromen zijn bedrog...toch?

Dromenvanger

Waarschijnlijk omdat ik gisteren naar de huisarts ging voor mijn hoesten en waarschijnlijk omdat mijn heup al weer een tijdje pijn doet en dit  niet de wijten is aan slijtage. Zeer waarschijnlijk omdat ik hoorde van een zwemvriendin dat haar longkanker is uitgezaaid naar de botten en de artsen niets meer voor haar kunnen doen. Feit is dat ik vanmorgen vreselijk angstig wakker werd. De droom was de eerste minuten na het wakker worden nog zo reëel. Ikzelf stond voor de keuze verder gaan met behandelen of stoppen. 

Wat een vreselijke keuze waar je dan voor staat. En toch zijn al heel wat mensen die ik ken voor deze keuze komen te staan. Bij mij is het dromen zijn bedrog, hoop ik, vertrouw ik op. Feit is dat mijn angst dus nog wel diep in mij verborgen zit en af en toe zijn kans grijpt om weer naar boven te komen.

Daar gaan we weer

Al een maand of twee heb ik 's avonds weer hevige hoestbuien, al dan niet productief en ik ben vaak benauwd. Eén trap op en ik sta al te hijgen. Vanmorgen was ik het zat en ben dus even bij de huisarts langs geweest. Eigenlijk om uit te sluiten dat er wat aan de hand was, maar nee. Vocht achter mijn logen dat wijst op een infectie en dus een antibioticakuurtje. Dit was niet wat ik verwachtte, maar kwam ook niet direct als een verrassing. Die longen blijven nu eenmaal een zwakke plek. Wel lastig is dat de medicijnen die ik nu gekregen heb niet te combineren zijn met zonnig weer, net nu de voorspellingen  meer zon aangeven voor de komende dagen. De apotheek gaf mij  daarom een tubetje zonnebrandolie factor 50 mee. Zondag moet ik mij  dus heel goed insmeren voor de start van de 1000 meter vrij. Misschien glijd ik dan wel lekker door het water.

Met een weekje moet het afgelopen zijn met het hoesten, zo niet, dan weer een foto en een afspraak. Ach, heb ik weer iets om naar uit te kijken.

Volgende keer beter nadenken

Heel in de verte, voorbij de zeilboot, ligt het keerpunt.

Gisteren toch weer iets teveel gedaan. 20km gefietst, twee uur gewandeld achter de kinderwagen. Op dat moment gaat alles goed maar thuis merk ik het al. Linker heup doet pijn en doodmoe. Niet verstandig dus met de 1000 meter vrij voor de boeg vandaag. Spijt? Helemaal niet.

Vandaag dus naar Hoorn voor mijn tweede 1000 meter vrij. En daar had ik dus beter over moeten nadenken voordat ik mij inschreef.  De wedstrijd vindt plaats in de haven van Hoorn en Hoorn ligt aan het IJsselmeer. Dat betekent dus wind en golven. Lekker handig als je voor de tweede keer probeert een 1000 meter vrij te zwemmen.

Maar het is mij wel gelukt. 27.46.09 was de tijd. Dat wel. De nummer 1 deed het in 16 minuten. Maar het startgeld blijft 6,50 ongeacht de tijd die je erover doet. Dus ik had meer "genieten" voor mijn geld. Het gaat goed met mij. Nog drie wedstrijden en ook dit klassement is vol gezwommen.


Op de terugweg even bij vriendin in Castricum langs. Ik was nu toch in de buurt. Ter informatie: De afstand De Bilt - Hoorn is één uur. De afstand De Bilt - Castricum is ook één uur. En de afstand Hoorn - Castricum? Precies, ook één uur. Maar het is ook Noord-Holland en aan dezelfde kant van de tunnel, dus ja, ik was toch in de buurt.

Ik denk wat af achter zo'n rollator

Terwijl dochter en schoonzoon aan het  mountainbiken zijn rond Lage Vuursche wandelen wij daar met kleinzoon. Bedoeling is zo ongeveer een uur. Het worden er twee. Het wandelt lekker achter zo'n aangepaste rollator. Kleinzoon vindt het ook best. Laat zich heerlijk rijden.

Al wandelend gaan mijn gedachten terug naar gisteravond waar een Olympische gouden medaille winnaar uit het verleden vertelt dat het gevoel niet te beschrijven is als je daar staat met zo'n medaille om. Ik kan mij daar wel in verplaatsen. Ik denk hetzelfde als wat ik voelde toen ik mijn bronzen medaille won op de Europese Masters Kampioenschappen van 2005. Een mengeling van ongeloof en blijdschap. Die ervaring valt echter in het niet bij wat ik voelde bij de geboorte van mijn dochter, toen ik haar voor het eerst in mijn armen hield. Dat intense geluksgevoel is ook niet te beschrijven. Al die uren daarvoor vielen in het niet bij het zien, voelen en ruiken van dat grote wonder in mijn armen.

Dan gaan mijn gedachten naar die dag  in mei 2006 dat ik te horen kreeg dat ik longkanker had en naar die dag in augustus 2006, dat ik heel bang was dat het nu afgelopen was. Allemaal heel intense gevoelens, die niet te beschrijven zijn.

En nu loop ik hier met kleinzoon. Alweer zo'n intens gevoel van geluk dat niet te beschrijven is en waar geen medaille tegenop weegt.

Het blijft woekeren

Het omgaan met mijn vermoeidheid gaat mij steeds beter af, maar is nog wel voor verbetering vatbaar. Na de wedstrijd in Anna Paulowna was ik doodmoe. Maandag dus niet gaan trainen, maar gewoon, lekker achter de tv, de techniek bestudeerd van de toppers bij de Olympische Spelen. Dinsdag idem, met een klein uitstapje naar mijn kleinzoon om van hem te genieten en daardoor positieve energie op te doen. Vandaag weer het water in voor een training. Het schoolslagklassement is vol gezwommen. Ik richt mij nu helemaal op de 1000m vrije slag.

Vandaag tot doel gesteld 10x100 meter met 15 sec rust na elke 100 meter. De totale tijd, incl 9x15 sr,  was 25.45 en de laatste drie 100 meters gingen in 2.20. Dat is beter dan ik had durven hopen. Op dit moment is de vrije slag nog wel langzamer dan de schoolslag. Dat kan ik natuurlijk negatief uitleggen. Maar het omdenken beheers ik nu redelijk. Ik houd mij  dus voor dat ik minder heb verloren op de schoolslag. Hoe dat komt? Geen idee. Misschien ben ik wel een getalenteerde schoolslagzwemmer en kwam dat er tot nu toe niet uit omdat ik goed was op de vrije slag.

Na de zwemtraining vanmiddag ook nog zo'n 30km gefietst. En dat was dus weer  teveel.

Volgend jaar worden de EMK gehouden  in Eindhoven. Ik wil daar weer aan meedoen. Niet om  te proberen bij de eerste acht te komen. Dat lukt niet meer en daar kan ik mij nu bij neerleggen. Wel voor de sfeer, de gezelligheid, het ontmoeten van zwemmers uit andere landen en ook om  zo goed mogelijk te presteren binnen mijn mogelijkheden. Limieten op de vrijeslagnummers zal ik waarschijnlijk niet meer halen. Op de 200 school en 200 rug echter wel. Dan ga ik mij daar op richten. En misschien dat er voor mij bij het EMK open water dan ook weer een 3km in zit. Dat zou helemaal fijn zijn.

Morgen, vrijdag en zaterdag weer rustig aan doen. Zondag de 1000m vrij in Hoorn.