Uitslaapkamer of Uitjeslaaphoudenkamer?

Dit vroeg ik mij even af toen ik iedereen maar hoorde roepen terwijl ik zo lekker lag te slapen. Maar laat ik bij het begin beginnen.

Dit keer weet ik wanneer ik onder zeil ging. Op de operatiekamer gezellig in gesprek nadat de naald voor het infuus er weer niet inging, maar uiteindelijk gelukkig toch wel. Anders had de narcose op de ouderwetse manier met een fles cognac gemoeten en ik houd helemaal niet van cognac. Ze vroegen of ik al wat voelde waarop ik zei helemaal niets en opeens kon ik antwoorden ik geloof dat ik ga, en daar ging ik. Ik werd, zoals het hoort, weer wakker op de uitslaapkamer. Ik werd niet echt ontspannen wakker. Was aan het hyperventileren en had het dus erg benauwd. Met behulp van een verpleegkundige de ademhaling weer onder controle gekregen. Vervolgens zo'n heerlijke warme deken gekregen. Ik had het er met dezelfde verpleegkundige nog over dat dat toch thuis ook wel lekker zou zijn. Je hebt al keukens met laden om je borden voor te verwarmen, dus waarom geen slaapkamers met voorverwarmde dekens? Daarna ben ik weer weggezonken in een heerlijke slaap. En je mag dus van alles op een uitslaapkamer, maar niet uitslapen. Er wordt weer geroepen. Of ik maar weer wakker wil worden. Er staan namelijk een paar mensen die mij naar de afdeling terug willen brengen. Ze doen maar, daar hoeven ze mij toch niet voor wakker te maken? Goed, ik wil wel meewerken. Ik zeg dat ik ze hoor, maar nog even door wil slapen. Hoor iemand zeggen dat ze al een goed gesprek met mij hadden en dat is blijkbaar voldoende, want vervolgens word ik wakker op de afdeling. Daar word ik plotseling ontzettend misselijk. Dat ben ik al jaren niet meer geweest na narcose vertelde ik nog bij mijn intakegesprek. Het blijkt bloed te zijn. Oud bloed wordt mij verteld. Ik weet dat ik veel bewaar maar dat ik nu ook al oud bloed bewaar is mij ontgaan. Gelukkig is dat nu ook weg. Het bracht ongewild toch weer associaties naar boven die ik liever beneden had gelaten. Even een paar smsjes gedaan en weer ontvangen en dat hielp mij er wel weer overheen. Verder viel deze ingreep tegen vergeleken met die van september vorig jaar. Veel meer bloed druppelde door de tampons uit mijn neus, en ik hoestte veel bloed op. Nieuw bloed dit keer. Daardoor kon ik niet meer ademen door mijn neus, wat eerst nog wel een beetje ging en zat mijn keel vol, wat ik niet weg kon slikken en voelde ik mij dus constant benauwd. De nacht dus maar zittend doorgebracht. Dat is toch wel weer lekker van die bedden. Een druk op de knop en je zit of ligt in een heerlijke stand. En ach, dan al die pijnstillende middelen die je aangedragen krijgt. En de ijsjes omdat mijn keel zo zeer deed van de beademing en de vla'tjes die ik kreeg omdat ik het brood ook niet weg kon werken. Verwennerij, ik kan niet anders zeggen.

Mijn KNO-arts kwam langs en vertelde dat tot in de kleine hoekjes alles weer schoon is. Hij hoopte echt dat dit nu voldoende was en het hoestprobleem zou oplossen. Dat hoop ik met hem. Hij had geen problemen met een rustige wandeling in Zwitserland maar vroeg wel even hoe wij erheen gingen. Hij zou wel tegen een vliegreis geweest zijn. En een autorit leek hem ook te vermoeiend. Een treinreis vond hij prima. Ook ging hij akkoord met de openwater wedstrijd op 14 augustus. En nu ben ik weer thuis. Mijn stem doet nog een beetje moeilijk, maar dat zal wel weer overgaan neem ik aan. Heb in ieder geval thuis ook al een paar ijsjes genomen als medicijn. Inmiddels ook even de slaap van vannacht ingehaald en hoop wel dat ik hierdoor nu niet de komende nacht wakker zal liggen. Dat slaapje heeft mij wel goed gedaan. Ik voel mij nu prima.

Het zat er natuurlijk aan te komen

Een open water zwemweekend. Proberen of ik 4x1km aankan in verband met de NMK volgende maand. De vrije slag gaat nog steeds te langzaam. In Anna Paulowna zwom ik de vrije slag lekker door. Op de 2e helft kon ik zelfs versnellen. Toch kwam er een tijd uit die slechts 33 sec sneller was dan de schoolslag. Zondag in Geestmerambacht merkte ik bij de 1000 vrij wel dat ik er de vorige dag al 2 km op had zitten. Ik was moe. Hij ging dan ook wat langzamer dan in Anna Paulowna, hoewel ik al eerder schreef dat openwater banen niet met elkaar te vergelijken zijn. En daarna als laatste afstand weer de schoolslag. De vierde kilometer van dit weekend. En ja, ik kon er natuurlijk op wachten dat het een keer gebeuren zou. De schoolslag ging 11 sec sneller dan de vrije slag. Dat kan natuurlijk helemaal niet. Misschien kwam het omdat ik op de vrij steeds de weg kwijt was en soms aan de verkeerde kant van de boei terecht kwam. Dan zwem je een langere afstand. Maar toch...Er heeft altijd zo'n 4 minuten tussen deze twee afstanden gezeten. Dit was dus het moment dat ik besloot het NMK 3 km vrije slag maar te laten schieten. Eerst een winter lekker doortrainen. Ik concentreer mij nu op de NMK 2 km schoolslag. Op de een of andere manier gaat de schoolslag op dit moment in verhouding beter dan de vrije slag. Ik wilde dat ik hier een verklaring voor kon vinden.

Maar heel fijn, ik kan weer 4x een kilometer zwemmen in een weekend. Dat is toch weer een stap vooruit. En ik handhaaf mijn motto: Hoe langer men zwemt over een afstand, hoe langer men geniet van die afstand.

En een bijkomend voordeel. Ik zwem langer voor hetzelfde inschrijfgeld.

Te stellen doelen beter omschrijven!

Voor de openwater wedstrijd in Middelburg stelde ik mij tot doel dat het verschil tussen vrije slag en schoolslag groter moest zijn. Het verschil van 20 sec in de vorige wedstrijd was echt te klein. Wel dat verschil heb ik nu weten te vergroten tot 2 minuten. Doel bereikt denk je dan. Nou nee dus. Het verschil klopt wel maar hoe het tot stand gekomen is niet. De vrije slag is een halve minuut sneller gegaan dan de vorige keer en dat is goed, hoewel buitenbanen niet echt met elkaar te vergelijken zijn. De schoolslag echter ging een minuut langzamer dan de vorige keer en hoewel ook op de schoolslag buitenbanen niet met elkaar te vergelijken zijn was dat dus niet echt de bedoeling. Dus voor komend weekend het zelfde doel gesteld met een duidelijker omschrijving. Het verschil tussen vrije slag en schoolslag moet groter dan een minuut zijn maar mag niet ontstaan door een langzamere schoolslag maar door een snellere vrije slag.

Ja, zonder duidelijke omschrijving krijg je ongewenste resultaten zoals hierboven beschreven.

Nu is er natuurlijk wel weer een reden te bedenken waarom de schoolslag zo langzaam ging. Er was een behoorlijke stroming. En als je die tegenhebt, werkt dat op de schoolslag negatiever uit dan op de vrijeslag. Gelukkig, de verklaring ligt er.

Omdat ik een tocht per auto van langer dan drie kwartier niet volhoud zonder in slaap te vallen, zeker op de terugweg, besloot ik dit keer gebruik te maken van een van mijn vrije reiskaartjes van de NS. Helaas nam ik het kaartje mee dat pas na het weekend gebruikt mocht worden. Geldig vanaf 19 juli stond erop. Dat zag ik pas toen ik het tevoorschijn haalde omdat de conducteur naderde. Gewoon kaartje overhandigd met mijn NS-kaart erbij. Kaartje wordt gewoon afgestempeld. Dat gebeurde na het overstappen in de volgende trein nog een keer. Ook op de terugreis werd ik tweemaal gecontroleerd. Beide keren werd over de datum heen gekeken.

Geslaagde dag dus in alle opzichten. Op naar de volgende poging.

Komend weekend zowel op zaterdag als op zondag een wedstrijd. Dus woensdag wordt mijn laatste training anders ben ik op zondag te moe.

Zijden draadjes

Vanmidag de afspraak met mijn longarts gehad. In eerste instantie adviseerde hij geen operatie op dit moment, omdat ik aangaf dat de medicijnen schenen te helpen en omdat de kno-arts niet 100% zeker is dat de oorzaak van het hoesten met deze operatie verholpen is. Na even doorgepraat te hebben waren wij het eens dat het misschien toch wel verstandig was. De redenen om het wel te doen zijn dat als de medicijnen blijken te helpen, dat het dan misschien wel goed is die medicijnen hun werk te laten doen vanuit schone holtes en dat wij dan alles geprobeerd hebben. Bovendien, zouden de medicijnen toch niet het gewenste gevolg hebben dan zou een operatie in september/oktober alsnog plaatsvinden en dat tijdstip zou dan mijn hele trainingsopbouw weer in de war brengen.

Inmiddels heeft mijn longarts de foto's ontvangen die in 2005 en 2006 zijn gemaakt in het AZU voor en na mijn longontstekingen. Ook met de kennis van nu is op die foto's geen spoortje van een longtumor te ontdekken. Op de foto twee maanden later gemaakt in het Diak wel.

Als mijn huisarts niet de ingeving had gehad mij door te sturen naar een longarts..... Als mijn longarts niet een nieuwe foto had laten maken.... Dan was ik er misschien niet meer geweest.

Als ik dan toch dankbaar moet zijn dan is het wel dankbaarheid naar deze twee artsen. Beangstigend te bedenken dat mijn leven zo aan een zijden draadje heeft gehangen, zo van toeval afhankelijk was. Met terugwerkende kracht krijg ik het hier nog benauwd van.

Het open water weer in

Afgelopen zaterdag mijn tweede openwater wedstrijd. Dit keer in de afgedamde Maas in Wijk en Aalburg. Heel andere omstandigheden dan in Spaarnwoude. Temp water 23/24 graden en de boventemperatuur boven de 30. Zo warm hoeft nu ook weer niet. De ideale watertemperatuur vind ik nog altijd zo'n 18 graden.

De 1000 meter vrije slag lekker gezwommen met in mijn achterhoofd de 1000 school komt er nog aan. Tijd was twee minuten sneller dan in Spaarnwoude, maar daar zal ook de warmere watertemperatuur wel aan meegeholpen hebben.De 1000 school kwam anderhalf uur later. Hier zag ik wel een beetje tegen op, omdat ik bij die slag steeds zo benauwd word. Het is experimenteren met techniek en ademhaling hoe die afstand het beste vol te houden is. De armslag breder maken zodat mijn longen wat meer ruimte krijgen is al een stap voorwaarts (de spiriva en slijmverdunners trouwens ook). Nu ben ik tot de ontdekking gekomen dat een voor mijn gevoel wat kortere inademhaling beter werkt dan een wat diepere. In ieder geval ging deze afstand veel beter dan ik aanvankelijk verwachtte. Dat viel ook af te lezen aan de tijd. Slechts 20 sec langzamer dan de 1000 vrij. Dat kan dus eigenlijk niet. Of ik heb de 1000 vrij te voorzichtig gezwommen, of ik ben een supertalent op de school. Misschien ook wel beide. Ik werd namelijk ook nog eens eerste op de 1000 school in een baanrecord voor mijn leeftijdsklasse.

In Middelburg komend weekend ga ik in ieder geval wat vlotter van start op de 1000 vrij.

Dat is wel weer heel vlug

Houd ik rekening met een schoonmaakoperatie aan mijn neusholtes over acht weken, krijg ik onverwacht al voor 27 juli een uitnodiging. Daar had ik niet op gerekend. Had de aanvraag in gang gezet op aanraden van de KNO-arts omdat er toch een wachttijd van 8 weken was. Tijd genoeg dus om na te denken of ik deze ingreep wel of niet wil. Terugtrekken van een operatie kan altijd. Nu wordt die bedenktijd wel heel erg kort.

Op zich is 27 juli een handige datum. Twee dagen later gaan wij voor een paar dagen naar Zwitserland, dan kan ik toch niet trainen en in dat weekend zijn er geen wedstrijden. Als ik terug kom mag ik heel rustig een beetje zwemmen en het weekend van 8 augustus zijn er ook geen wedstrijden. Dan mag ik weer wel trainen en kan ik gewoon meedoen aan de wedstrijd op 14 augustus. Trainen voor openwater wedstrijden is voor mij toch alleen nog maar rustig de afstanden zien vol te zwemmen. Echt versnellen is er nog niet bij.

Zou ik in september geopereerd worden, dan mis ik direct in de beginperiode van het seizoen weer trainingen. Dan zijn de trainingen intensiever dan voor het openwater. Dan wil ik in Luxemburg juist weer kijken hoe het gaat met de vrijeslag nummers en dat zou dan weer niet kunnen.

Dus ja, er zijn toch wel wat voordelen voor een operatie op 27 juli, als ik besluit die operatie te willen laten doen.

En waarom zou ik het niet laten doen? Weer een ingreep, weer narcose. Gaat toch ook ten koste van je conditie. Geen enkele ingreep is zonder risico. Dat het het hoesten ophoudt is ook niet 100% zeker. Wat wel ervoor pleit is dat ik dan weer helemaal schoon ben. De spiriva en de slijmverdunnende medicijnen schijnen op dit moment te helpen. Misschien gaat dat nog beter en kunnen ze preventief werken als ze vanuit een schone basis kunnen werken. Misschien komt er dan geen slijm meer vast te zitten in mijn holtes. Dat zou natuurlijk nog beter zijn.

Ik ben erg blij dat ik in ieder geval a.s. donderdag nog een gesprek heb met mijn longarts.

Balen, balen.....

Nee de titel is niet zo negatief als het lijkt. Het gaat namelijk verder met ….dat is het lied van Jan Soldaat en werd in mijn jeugd altijd heel vrolijk in marstempo door ons gezongen bij het lopen van de avondvierdaagse. De titel heeft in dit geval een positieve lading.

Natuurlijk baalde ik wel even toen ik de startlijsten van de WK Masters zag die volgende maand in Zweden gehouden worden en waaraan ik niet meedoe. Met mijn tijden van het EMK in Stockholm zou ik nu bij de eerste acht staan, waarbij de 400 vrij zeker een zilveren medaille zou opleveren. Dat was dan even het negatieve baalmoment. Maar nu de leuke kant. Ik kan toch wel heel trots zijn op mijzelf dat ik toen zo goed gezwommen heb, dat die tijden het nu nog goed doen. Dat is toch wel weer heel leuk. En dan nog iets leuks. Dacht ik vorig jaar nog dat ik niet meer meetelde, blijkt nu toch dat ik met mijn tijden die ik nu zwem toch weer tot de middenmoot behoor. Ook niet slecht gezien alles wat er gebeurt is de afgelopen jaren. Dit motiveert mij weer om toch lekker door te gaan met trainen zo lang ik dat kan. Misschien krijg ik volgend jaar de kans weer lekker mee te doen op de EMK die dan in de Oekraine gehouden wordt. Vandaar dat ik weer vrolijk zing balen, balen……En op de maat daarvan zwem ik lekker verder.

Ben inmiddels weer naar de KNO-arts geweest en besloten is toch tot nog een keer een operatie waarbij mijn neusholtes opnieuw, maar nu in een uitgebreider gebied schoongemaakt worden (kaak- en neusholtes). Ga daar nog wel over in overleg met mijn longarts volgende week.

Zondag heb ik gepland naar de Lektocht te gaan om Marja en Iris aan te moedigen. In eerste instantie hield ik ook nog de mogelijkheid open om de prestatieetocht 2km te zwemmen maar zie daar toch van af. Merk dat ik van trainingen toch echt moet herstellen en 2 km zwemmen op zaterdag en op zondag lijkt mij dan op dit moment teveel van het goede. Moet ik teveel tijd nemen om te herstellen en dat gaat ten koste van goed trainen. Mijn doel voor deze zomer (ja ik stel weer voorzichtig doelen) is de NMK 3 km vrij en 2 km school 22/23 augustus in Stadskanaal. Lijkt mij een haalbaar doel. Blijkt het doel niet haalbaar te zijn dan heb ik toch lekkere trainingen gehad.

Voldaan gevoel

Vanavond weer zo´n training waarvan je denkt, wat zou ik toch moeten beginnen zonder water. Alweer zo´n 2 km getraind binnen een uur. Dat begint er op te lijken. Ook redelijk lange afstanden gezwommen. Setjes van 300, 200, 100 meter. En het gaat allemaal lekker. Hoestend, dat dan weer wel. Een beetje begin ik nu wel te balen dat ik niet mee ga naar het WMK, maar ik vind nog steeds dat ik daar nog niets te zoeken heb. Ik richt mij nu op het NMK open water 3km vrij en 2km school. Dan heb ik toch een doel voor dit jaar. Daarbij verlies ik nog steeds niet uit het oog dat resultaten behaald in het heden geen garantie bieden voor de toekomst. Met de Spiriva merk ik echter dat ik toch meer lucht heb. En, niet onbelangrijk, ik geniet van elke training.

Gevraagd: Epitheelweefsel met goed werkende trilharen, mag gebruikt zijn.

Vanmiddag naar de KNO-arts geweest. Mijn huisarts was erin geslaagd de afspraak met 10 dagen te vervroegen. Wat moet ik ervan zeggen. Hij stelde voor nog een keer operatief mijn holtes schoon te maken en daarmee verder te gaan dan de vorige keer. Ik krijg geen garantie dat het hoesten dan ophoudt en als het ophoudt dat het dan blijvend is. Het kan (let op het woordje kan) verlichting geven. Volgens hem is er sprake van epitheelweefsel met niet goed funktionerende trilharen van long tot en met mijn kaak- en neusholtes. Hij stelde voor het nog een keer met de longarts te bespreken, maar wel vast alles in gang te zetten omdat je toch weer aan een week of acht wachttijd zit en terugtrekken van de operatie altijd mogelijk is. Woensdag dus alvast een afspraak met de anesthesist. Gelukkig had ik met een vooruitziende blik al een afspraak bij mijn longarts gemaakt op 15 juli.

Daarna naar het zwembad waar ik tijdens de training tot twee conclusies kwam.

a. Ik moet echt afzien van de 6 km in de Lek van Beusichem naar Culemborg a.s. zondag. 6 km is echt nog te ver voor mij. Ook de 2 km school moet ik niet doen. Wat ik wel kan proberen, daarvoor kan ik mij op de dag zelf nog opgeven, is de 2 km prestatietocht.

b. Als ik de armslag van de schoolslag wat breder maak krijg ik meer lucht. Zaterdag kan ik in Wijk en Aalburg proberen of ik een wedstrijd over 1000 meter op die manier aankan. Ik zwem daar ook de 1000 vrij dus in totaal toch al weer 2000 meter op één dag. Ben benieuwd. Helaas ben ik de enige van de club die daar zwemt, al ken ik natuurlijk heel veel andere zwemmers dus echt alleen ben ik niet.

Wedstrijden (?) Echternach 3 en 4 juli

Met ploeggenoot hadden we besloten dit weekend deel te nemen aan internationale wedstrijden in Echternach. Waren daar een jaar of acht geleden ook geweest en bewaarden daar goede herinneringen aan.

Vrijdagmiddag vertrokken wij eind van de middag vanuit de Bilt en geholpen door het Nederlands voetbalteam dat zich wist te plaatsen voor de kwartfinales en de FIFA die deze wedstrijd precies op deze tijd plande, bereikten wij Maastricht in de onwaarschijnlijk, .< ouderwets aandoende, reistijd van nog geen twee uur. Ook de horde Maastricht werd zonder oponthoud genomen zodat wij na twee uur al in België reden. Ervaring heeft ons geleerd dat als je eenmaal Nederland uit bent je zo op de plaats van bestemming zit in Luxemburg en dat gold nu ook. Dankzij TomTom was de jeugdherberg in Echternach ook zo gevonden. Bleek nu nieuwbouw te zijn en daardoor verplaatst vanuit de binnenstad naar buiten Echternach. Tot zover alles goed. ´s Morgens om half negen naar het zwembad om in te zwemmen en wat blijkt? Leeg zwembad. Dienstdoende medewerker wist ons te vertellen dat er wel wedstrijden gepland stonden, maar die waren afgelast wegens gebrek aan belangstelling. Waren ze ons waarschijnlijk even vergeten te vertellenDe organisatie was ook even niet te bereiken. Nam eerst steeds de telefoon niet op en was later steeds in gesprek.

Toen wij deze meneer ´s middags dan eindelijk aan de telefoon kregen was hij zeer chagrijnig en vertelde ons dat hij twee weken geleden een mail had gestuurd en dat de mededeling gisteravond ook op de website was gezet. Tja gisteravond waren wij al in Luxemburg en de laatse mail die ik had ontvangen was een bevestiging van onze inschrijving. Gezien het feit dat wij de reservering van de jeugdherberg niet ongedaan konden maken en zeker niet de afgelopen nacht die wij daarin hadden doorgebracht, het mooie weer en de prachtige omgeving waarin wij ons bevonden, besloten wij dan maar er een gezellig weekend van te maken. De kosten van reis en verblijf zouden wij wel declareren bij de chagrijnige meneer. .

Ik twijfel nog of ik daarbij ook de kosten van 4,95 voor een vlug gekochte bikini bij Zeeman daar

ook aan toe zal voegen. Je kunt toch niet in een wedstrijdbadpak met pijpen tot de knieën aan een recreatieplas liggen.

Wel we hebben genoten Stralend weer tijdens ons verblijf. Prima plek voor een trainingsweekend. Gewaterfietst, gewandeld, terrasje gezeten, stadje bekeken en weer op een terrasje gezeten. Op de weg naar huis zondag het stuwmeer bij Esch-sur-Sure aangedaan waar ik toch nog even in open water zwemmen kon.