Op dit moment zijn de Wereldkampioenschappen voor masters aan de gang in Gotenborg. Ik was daar graag bij geweest. Normaal in vorm was ik daar met medailles vandaan gekomen. Maar ja, ik ben niet normaal in vorm. Bleef mij niets anders over dan in gedachten en per sms mee te leven. Inmiddels een week na de operatie waarbij de neusholtes opnieuw werden schoongemaakt. Van de week weer even gezwommen en dat ging dus absoluut niet. Neem dus aan dat er nog wat narcose in mijn lichaam achtergebleven is. Sinds gisteren hoest ik ook nog wat bloed op. Maak mij daar niet zo druk om, zo lang het om oud bloed gaat. Heb voor de zekerheid voor volgende week zaterdag de 1000 vrij afgezegd, de 1000 school wel laten staan. Van mijn KNO-arts had ik wel toestemming aan deze wedstrijden mee te doen. Nu ik zie hoe ik al weer achteruit ga door zo'n simpele ingreep ben ik toch blij dat die nu is gedaan en niet in september. Nu kan ik er in september weer helemaal fit(?) en schoon tegenaan. Verder raak ik toch wel geëmotioneerd als ik hoor hoe het met sommige lotgenoten gaat. Dan vraag ik mij weer af waarom ik mij zo druk maak over hoe hard ik zwem en welke afstanden ik aankan. Alsof er geen belangrijkere dingen zijn in het leven. Deze vraag is zo nietig in vergelijking met de vraag die anderen zich stellen: Hoe lang heb ik nog.
1 opmerking:
Loekie, ieder heeft zijn eigen belemmeringen en sommigen van ons zijn er heftiger aan toe en sommigen niet maar ieder voelt wat hij/zij voelt...... dus....ik kan me je frustraties af en toe best voorstellen...als ik met 1 longetje weer de bal met de opslag in het net sla word ik zo boos en gefrustreerd dat de volgende geheid weer in het net gaat...dus ....het gaat niet altijd zoals we willen maar het kan altijd erger toch
ik vind dat je het geweldig doet.....ga zo door
lglk kakelclub
Een reactie posten