Ergens in 2007
Mijn zoon loopt stage in Caraçao als bij mij longkanker werd vastgesteld. Ik besluit hem nog niets te zeggen omdat volgens mij het nog helemaal niet zeker is dat het longkanker is en het er ook niet naar uitziet dat ik op korte termijn kom te overlijden. Wat moet hij dan met die wetenschap? Binnenkort is zijn stage afgelopen en dan zal ik hem inlichten. Hij komt terug naar Nederland en ziet mij toen ik voor de tweede keer op de intensive care lag na wat complicaties. Hij schrok zich wild en is direct gestopt met roken.
Maar ja, stoppen met roken wil niet zeggen dat je dan gezond leeft.
Op de trap kom ik mijn zoon tegen met een zak vol chips en andere vette troep waarmee hij zijn honger stilt. Ik zeg hem dat mijn longkanker hem van dan wel van het roken af geholpen heeft, maar dat mijn liefde voor hem niet zo ver gaat dat ik nu een hartinfarct ga krijgen om hem van de chipsverslaving af te helpen.
Of de boodschap is aangekomen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten