Dan maar weer taperen

Periode mei-augustus 2009
Het gaat nog steeds niet lekker. Steeds erg moe. In het water kan ik nauwelijks 200 meter achter elkaar zwemmen. De totale training beslaat niet meer dan 1000 meter.

Dan opeens eind juni zwem ik in de training tijdens het inzwemmen zo maar 300 meter achter elkaar en bedraagt de totale afstand die training 2500 meter. Datzelfde kunstje herhaal ik twee dagen later weer tijdens de training. Ik ga net denken zou de lijn nu weer omhoog gaan. Maar dat is te vroeg gedacht. Vrijdag 3 juli val ik flauw, te lage bloeddruk, en breek mijn middenhandsbeentje. Ik, die een vrije val kan maken van 2 meter en vervolgens een tweede trap af stuiter met alleen maar blauwe plekken en een paar gekneusde ribben maar zonder iets te breken, breek iets door rustig in elkaar te zakken. Dat betekent dus weer een paar weken niet trainen. Ach, dan maar weer taperen. Maar gelukkig heb je naast de Jaked, B70, Arena en nog een paar van die drijfpakken ook nog zwemgips, en nog wel in de kleur oranje. Echt zwemmen kan ik er niet mee, maar benen zwemmen wel. Dat heb ik dus een paar weken gedaan.

5 augustus mocht het gips eraf en kreeg ik een steunkousje. Daarmee is goed te zwemmen. De eerste training legde ik alweer 2500 meter af; de tweede training was ik na 2000 meter moe. Maar goed, de terugval was niet zo groot als ik gevreesd had.

Ach nog 4 weken voor de grote toernooien. Mijn doelstellingen heb ik alweer bijgesteld. Ik ben nu al blij als ik onder de gestelde limieten zwem. Wat een verschil met vier jaar geleden.

Het openwaterseizoen gaat ook dit jaar aan mij voorbij.