Vandaag wilde ik weer eens proberen een (aangepaste) zwemtraining te volbrengen. Eerst naar Woudenberg geweest voor de fysio en wat fitness gedaan. Toen had ik het al kunnen weten. Mijn ribben deden extreem pijn. In mijn onnozelheid (niet willen weten?) dacht ik dat zwemmen misschien wel goed zou zijn. Dan zouden die spieren wat los gezwommen worden.
Nu dat heb ik geweten. Bij de eerste 25 meter kreeg ik mijn arm bijna niet meer door het water, maar dacht ik nog, even doorzetten, gaat straks wel over. Na 50 meter maar op rugslag overgegaan. Ook toen gaf de doorhaal heel veel pijn. Dan maar benen zwemmen. Dat ging goed ware het niet dat je dan je armen gestrekt voor je op een plankje legt en ja, dat ging dus niet. Na 50 meter moest ik ook weer terug. Heb ik gehaald, maar oei wat deed dat pijn. Dan maar rugslag benen met armen langs mijn lijf. Na 25 meter dacht ik nu stop ik. Maar ja, hoe stop je. Dan beweeg je toch weer je ribben. Op de terugweg van die 25 meter mijn ribben stevig vastgehouden, waardoor ik bijna niet kon ademhalen en ik het vreselijk benauwd kreeg. Het enige wat ik dacht was nu gaan verdrinken kun je niet maken. Niet motiverend voor mijn startgroep: Sorry kinderen, je trainster is er niet, is verdronken tijdens de training. Zo stimuleer je geen kinderen.
Ik ben aan de kant gekomen en ja, ik kon terugzien op een aangepaste training. Duurde slechts 250 meter. In het clubhuis met mijn clubhuiskinderen deed het nog wel pijn maar ging het eigenlijk wel. Thuisgekomen kreeg ik weer de ene hoestbui na de andere en ja, daar kan zo'n rib niet tegen. Ik ook niet meer trouwens. Is echt een verkeerde combinatie pijnlijke rib en hoestbuien.
Heb mij intussen wel opgegeven voor de wedstrijd in Heerenveen op 20 februari, maar dat is nog drie weken te gaan.
1 opmerking:
Nou, doe maar rustig aan met die zwemtrainingen hoor
Gr Esther
Een reactie posten