Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd is een bekend gezegde. Nu moet ik vooral niet lachen want dan volgt er direct een hoestbui. Er valt ook niet veel te lachen want ik heb toch al aan de lopende band hoestbuien. Ik denk dan maar Een dag niet gehoest is een dag niet geleefd. Of moet het dan juist zijn een dag niet gehoest is een dag (wel)geleefd.
Dinsdagavond heb ik zowaar 250 meter gezwommen, nadat ik twee trainingen gegeven had. Woensdag weer gaan zwemmen, zo vers uit mijn bed en toen kwam ik al weer tot 1000 meter, waarvan de tweede 500 meter met flippers aan. Dat gaat dus weer de goede kant op. Ik ben zo langzamerhand erg goed geworden in hoestend zwemmen of zwemmend hoesten.
Donderdag was ik het hoesten helemaal zat en het duurt nog wel even voor ik in het AMC terecht kan bij de prof die gespecialiseerd is in hoestende mensen zoals ik. Dus toch maar weer even bij de huisarts langs. Ik wilde de fiets pakken, maar toen ik in de tuin kwam zag ik een lege plek daar waar tot dan toe altijd onze fietsen stonden. Gestolen dus. En dat in een nacht die ik grotendeels wakend doorbracht. En toch niets gehoord. Enfin, lopend dus naar de huisarts. Die liet voor de zekerheid bloed afnemen, waarvan de uitslag goed was en zou contact opnemen met mijn eigen longarts omdat hij een frequentie mat van één hoestbui per 20 sec. En ik mij maar afvragen waarom mijn ribben zo´n pijn doen en ik zo moe ben.
Thuisgekomen naar de fietsenwinkel gegaan die een hele mooie fiets voor mij had voor maar 129 euro en een voor echtgenoot voor 320 euro.
En om dan toch met iets positiefs te besluiten. Deze fiets fietst lekkerder dan mijn oude fiets. De fiets van echtgenoot was toch al aan vervanging toe en.... de fietsen gaan voortaan in de schuur of in de garage en niet meer voor het raam waar ik altijd zo´n hekel aan had.
Eindigt de week toch nog goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten