Van de week kreeg ik een mail van een zwemmaatje/trainster/vriendin van mij. Zij had gelezen dat ik blokkades nodig had om mijn grenzen niet te overschrijden en ze nam nu de vrijheid er zelf ook een op te werpen: Terugtrekken van deelname aan de NMK in ieder geval voor de 100 en 200 meter nummers. Nu zat ik daar zelf ook wel over na te denken, maar kon de beslissing nog niet nemen. Wilde eigenlijk nog even afwachten. Maar omdat ik haar mening wel serieus neem heb ik mij direct teruggetrokken op die afstanden. Nu zwem ik alleen op vrijdag 50 school, op zaterdag de 50 school in de estafette en op zondag de 50 rug. Drie keer 50 meter en dan nog verdeeld over drie dagen. Moet kunnen, hoewel ik zelf altijd zeg of het moet, of het kan. Dan zeg ik toch dit moet. Ik voel mij nog wel steeds lange afstandszwemmer, maar nood breekt gevoel ;-)
Vandaag ben ik helemaal blij dat ik mij teruggetrokken heb. Van de week ging het een beetje beter met mijn hoesten, maar ik bleef erg moe.
(Vreemd om dit zo te stellen. Als een scan een negatieve uitslag geeft, is dat positief en als het goed gaat met hoesten, betekent dat juist dat het hoesten minder wordt. Vreemde taal dat Nederlands.)
Gisteren was ik weer erg benauwd en toen ik bezoek kreeg na een half uurtje erg moe, maar het hoesten viel wel mee. En vandaag hoest ik weer als vanouds, de ene hoestbui na de andere. En natuurlijk net weer in het weekend.
Overal worden nu toertochten op het ijs georganiseerd. Ik baal ervan dat ik daar nu ook niet aan mee kan doen. Zo vaak gebeurt het niet dat er buiten geschaatst kan worden.
Maar goed, zie de positieve dingen: Ik kan nu lekker in bed, warm onder de dekens, naar zowel het EK als naar het NK Sprint schaatsen kijken. Dat is toch genieten.
1 opmerking:
Ach Loek, hebben we toch iets gemeen, ik kan ook niet schaatsen.
Moed houden,bij mij lukt het nooit bij jou komt het wel weer.
gr. Kitty
Een reactie posten