Voorlopig doe ik dat toch maar weer

Al twee jaar geen openwaterwedstrijd gezwommen. Sterker nog, helemaal niet in open water geweest. Ik mocht niet omdat ik ontstekingen had of ik kon zo´n lange afstand niet meer zwemmen. Van de week belde (stief)dochter, ook een verwoed zwemmer, maar niet in club- of wedstrijdverband, mij om te vragen zondag (vandaag dus) in de Maarsseveense Plassen te gaan zwemmen. Afspraak was om 16.00 uur, maar gezien het verwachte onweer het tijdstip maar vervroegd naar begin middag. Eerst klein half uurtje fietsen met wind gedeeltelijk tegen (terug gedeeltelijk mee), waarbij Arwen opmerkte dat als wij geluk hadden we niet nat zouden worden. Ik vroeg hoe ze dat voor elkaar dacht te krijgen omdat wij toch gingen zwemmen?

En dan het water in. Eerste stapjes in het water waren fris, maar al zwemmend bleek het een heerlijke temperatuur. Toch zeker wel 18 graden. Arwen zwemt altijd met flippers en is 22 jaar jonger, ik zwem zonder flippers en ben 22 jaar ouder. En dan geeft het een prettig gevoel dat ik haar toch heel makkelijk bij kon houden.

Openwaterzwemmen verleer je niet merkte ik ook. Ik had al vlug de slag weer te pakken van 10 slagen zwemmen en dan even vooruit kijken ter oriëntatie. Na zo´n 100 meter, niet gehinderd door keerpunten, kwam ik in mijn steady state en had het gevoel zo nog heel lang door te kunnen zwemmen. Door de onweersdreiging heb ik dat niet uit hoeven proberen, dus ik kan die gedachte rustig vasthouden. Ruim 800 meter heb ik wel gezwommen, dus voor die 800 komend weekend in het Kristalbad in Apeldoorn hoef ik niet bang te zijn.

Op de terugweg zagen we rechts een donkere lucht, maar wij moesten gelukkig naar links. Af en toe een druppeltje, gemiddeld zo één druppeltje per 10 meter, dus daar wordt je niet nat van.

Morgen gaan we weer.