Ja, makkelijker gezegd dan gedaan. Dat ik zondag wedstrijden had wist ik. Toen ik een afspraak maakte met een cursist in Vlaardingen om hem daar te bezoeken dacht ik, dat moet kunnen. Dat de groep die ik zaterdagmorgen train dan opeens het idee krijgt om vrijdag met elkaar te gaan eten hoorde ik toen ik net de afspraak met mijn cursist had gepland, maar och, qua tijd sloot dat mooi op elkaar aan. Dat Japans eten een heleboel gangen kende wist ik toen nog niet en dus ook niet dat ik pas heel laat thuis zou zijn. Zaterdagmorgen geef ik altijd drie uur training. Ja, dat moest dan maar voor een keertje, maar ik was eigenlijk een beetje vergeten dat ik in de namiddag zou coachen bij een wedstrijd. En dan vergeet ik nog te melden dat mijn broer belde of wij zaterdagavond zouden gaan eten. Zaterdagavond kon dus niet, maar zondag wel.
Ik lag zondagmiddag dus "uitgerust" in het water. Ik stond in het programma voor de 100 rug, 50 rug en de 100 vrij. Dacht zelf dat ik de 50 school zou zwemmen ipv de 50 rug, maar niet dus. Ik doe altijd zelf de inschrijvingen en kon dus niemand anders de schuld geven. Besloot niet in te zwemmen, want wil dat zin hebben moet je toch wel een paar honderd meter zwemmen. Zou ik dat doen, dan was ik te moe voor de wedstrijd zelf. Dus dan maar inzwemmen tijdens de 100 rug, een wedstrijdje 50 rug en uitzwemmen 100 vrij. Om het niet per ongeluk toch al te serieus te nemen gewoon mijn trainingsbadpak aangetrokken.
Tot mijn grote verbazing alle afstanden onder mijn inschrijftijden gezwommen. Dat is dan weer een meevaller. Zou niet trainen, maar wel de intentie hebben om te gaan trainen dan ook helpen? Ik heb al eens "wetenschappelijk" aangetoond dat koffie drinken na de training minstens zo belangrijk is als trainen zelf (de kip of het ei, ook ergens op deze site te vinden). Dan wordt het dus in het vervolg naar het zwembad met de intentie te gaan trainen, maar wel achter een kop koffie. Daar word ik niet moe van.
Na de beide rug afstanden speel ik met de gedachte de rugslag uit mijn repertoire te schrappen. Dit ontlokte mijn zwemmaatje de mededeling dat dat toch jammer was, want het ging zo goed vandaag. Dat kan wel zijn, maar ik zie altijd tegen die keerpunten op. Die gaan altijd zo moeilijk. Had zij wel een oplossing voor. Meer op gaan trainen. Is natuurlijk een mogelijkheid, zal ik in overweging nemen. Ik heb in ieder geval wel de intentie dat te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten