Vorige week in de Gaasterplas heb ik gedacht dat dit mijn laatste seizoen open water zou worden. Tijdens de 1000 meter schoolslag was ik zo benauwd, dat ik de 1500 vrije slag moest afzeggen. Dat heb ik nog nooit gedaan. En dan opeens gaat het vandaag weer heel goed. Ik begon weer met de 1000 school. Watertemp weer ongeveer 19 gr, dus weer erg benauwd. Maar dit keer duurde dat maar 500 meter. De tweede helft heb ik heerlijk gezwommen, mij steeds concentrerend op de uitademing. Ik had tijd genoeg om van deze afstand te bekomen want de vrije slag vond pas vier uur later plaats. Tijd genoeg om dus heerlijk van de door de 5-daagse weersverwachting voorspelde zon te genieten, dacht ik. Het was vijf dagen geleden dat dit voorspeld werd. Echter, naarmate de zaterdag naderde werd de verwachting steeds slechter, maar dat het zo zou worden als het werd had ik niet verwacht. Ik ben toch nat geworden. Ja natuurlijk, ook door het zwemmen, maar dat duurde bij elkaar maar 50 minuten. Direct na de schoolslag begon het te regenen en dat hield maar niet op. 
De speaker gaf zijn eigen verwachting dat het straks kortstondig droog zou zijn en dat daarna de regen pas echt goed zou losbarsten. Dat klopte. Het werd even droog en dan is het gelijk warm, want de zon heeft nog kracht genoeg. Wij werden opgeroepen voor de 1000 meter vrij en vlak voor de start begon het toch te regenen. Wij gingen kletsnat het water in. Gelukkig dat het geen hardloop- of fietswedstrijd was. Bij zwemwedstrijden heb ik daar minder last van. Nat worden wij toch. Achteraf hoorde ik dat het pas goed ging hozen toen ik aan het zwemmen was, maar daar heb ik niets van gemerkt. Ik was toen al nat.
Het zwemmen ging heel goed. Ik kon bij de start goed bij de rest blijven en na 500 meter had ik nog contact met de groep. Ook de tweede helft kon ik goed kracht blijven zetten en dat resulteerde in een zeer goede tijd. En ja, daar word ik dan wel vrolijk van. 
Het naar huis gaan leverde nog wat problemen op. Ik zat met de auto vast in de modder. Kon geen wiel meer voor- of achteruit krijgen. Wat nu. In de auto blijven tot de modder opgedroogd was? Dat kon nog wel een weekje duren en zoveel eten en drinken had ik niet bij mij om dat te overbruggen. Nog maar eens schuin achteruit geprobeerd. En jawel, daar lag een stukje gras zonder modder zodat in ieder geval één wiel uit de modder was. En toen dachten die andere drie dat ze niet alleen achter wilden blijven en kwamen met veel geraas ook uit de modder los.
Thuis lekker onder de warme douche. Woensdagavond de tocht van Dishoeck naar Zoutelande, een tocht in zee van 4 km, wel met de stroom mee.
1 opmerking:
Ik blijf het zo knap vinden van je. Je hebt het toch maar weer gedaan! Super goed.
Een reactie posten