Tijd niets van mij laten horen. Dat heeft een oorzaak. Mijn lichaam kwam er achter dat het jaar bijna voorbij was en dat ik dit jaar nog geen longontsteking had gehad. Dat moest even rechtgezet worden. Na vorige week zaterdag een redelijk goede wedstrijd te hebben gezwommen was ik daarna doodmoe. ´s Avonds liep de temp behoorlijk op terwijl ik lag te klappertanden van de kou kreeg ik zulke hoestbuien dat ik dacht erin te zullen stikken. Ik werd ook erg misselijk. Voelde mij weer terug in de tijd geworpen. De periode na de mislukte longpunctie. Was weer erg bang niet wakker te zullen worden als ik zou gaan slapen. De huisarts schreef antibiotica voor, waarvan de eerste dosis in de wc terecht kwam omdat ik hem niet binnen kon houden en de tweede de eerste volgde, waarop ik zetpillen kreeg om de misselijkheid tegen te gaan. De pillen worden er van boven uitgegooid en dan moet je er beneden wat in stoppen om ze van boven binnen te houden. Klinkt niet logisch, maar werkt wel. De derde kwam niet terug. Een dag later werd de vooraad medicijnen aangevuld met een prednisonkuur omdat het hoesten maar niet ophield.
Ik heb de hele week heerlijk op het logeerkamertje doorgebracht zodat ik mij ongestoord aan mijn hoestbuien kon overgeven en midden in de nacht naar muziek kon luisteren zonder iemand te storen. Heb nu ook besloten nieuwe matrassen aan te schaffen want het logeerbed slaapt veel beter dan ons eigen bed.
Koorts is sinds gisteren wat gaan zakken, maar is nog steeds niet op de juiste temp. Ik ben vandaag af en toe mijn bed uitgekomen en dat beviel wel, behalve dat dat wel weer enorme hoestbuien veroorzaakt, nu van die kriebelhoestbuien. Leiden tot niets en ik vraag mij af waarom ik die nu weer krijg. Van een productieve hoest begrijp ik de functie nog wel, deze kriebelhoest wekt alleen pijn en vermoeidheid op. Ademhalen vind ik ook erg vermoeiend. Soms zou ik gewoon eens een minuut of vijf willen stoppen daarmee om even bij te komen, maar ik heb mij laten vertellen dat stoppen met ademhalen, al is het maar voor een paar minuten, averechts werkt dus ga ik maar gewoon (nou ja gewoon) door.
Betekent wel dat er niet positief is ingegaan op de verzuchting dat ik hoopte nu weer eens ongestoord door te kunnen trainen (zie een paar blogs hieronder ´het wedstrijdgevoel is er weer´) We beginnen dus gewoon opnieuw met trainen. Heb mij al voorgenomen bij het NMK in januari alleen (eventueel) in estafettes uit te komen en het individuele werk maar even te laten zitten. 9 Januari hoop ik wel in Zwolle mijn 2x25 en 1x100 te kunnen zwemmen om mijn klassementen vol te kunnen krijgen.
We zien wel. Eerst maar eens kijken hoe ik de komende week doorkom. Ik ben al weer te lang op. Ik ga lekker liggen.
1 opmerking:
Beterschap, en wat zwem jij nog goed met een beginnende longontsteking.
Een reactie posten