Sandra, een lotgenote, is overleden. Vreemd dat je iemand die je nog niet zo lang kent, en dan alleen maar via site en email, zo erg kunt missen. Ik kwam op een gegeven moment op haar site terecht en was direct gegrepen door haar positieve instelling, haar manier van schrijven, haar humor, haar genieten overal van. Hoe zij kon schrijven over wat ze nu weer gegeten had.
Door haar ben ik mijn blog begonnen. Door haar ben ik het leven wat positiever gaan bekijken.
Zij is overleden op het moment en op de manier zoals zij dat wilde. Tot het einde toe positief gebleven en genietend van kleine dingen, ook van eten.
En nu is zij er niet meer.
Niet te bevatten.
Mag ik nu slapen was de laatste zin die zij schreef. Ja, Sandra, je mag slapen.
3 opmerkingen:
pfff... kippenvel!
Ik ben op haar site geweest en het hele verhaal gelezen. Indrukwekkend, vooral als je op haar site aankomt. Dapper meisje hoor!
Lieve Loekie,
Ik heb je weblog weer gelezen en ik ben blijd at jij er ook was bij het afscheid van Sandra. Je wa een grote steun voor mij.
Veel liefs, MArjo
Een reactie posten