Weer eens wat anders

Vandaag bij de longarts geweest voor de A(lgemene) P(eak flow) Keuring. De uitslag zou kunnen passen bij astma. Altijd alleen maar longkanker is ook zo saai. Even verteld van de hoge hartslag en duizeligheid na inspanning, kreeg ik ook gelijk een verwijzing naar de cardioloog. Zo langzamerhand begin ik toch aardig wat afdelingen in dit ziekenhuis te kennen. Tot nu toe geen slechte ervaringen gehad. Kan dit ziekenhuis voor heel veel specialisten aanbevelen.

Ach, tegen astma heb ik geen bezwaar, mits een lichte vorm. Dat biedt weer toekomstperspectief voor mijn zwemcarrière. Veel topzwemmers hebben astma. Veel topschaatsers trouwens ook. Sta ik weer voor een lastige keuze. Schaatsen vind ik ook leuk, maar daar heb ik niet zo´n leuk ploeg om mij heen als bij het zwemmen.(zie http://azpcmasters.blogspot.com ) Schaatsen is ook wel een wat gevaarlijker sport. (Zie bericht "liefde is...."op deze site) Dus voorlopig toch maar weer in training voor de WMK Zwemmen in Göteborg augustus volgend jaar. De limiet op de 200 vrij is al binnen, al moet ik hem nog een keer zwemmen op de 50 meter baan.

Mijn longarts had trouwens een andere uitleg voor astma onder topzwemmers en topschaatsers. Die vind ik echter niet zo leuk als de mijne.

We hadden trouwens nog een verschil van mening. Ik dacht dat ik toch een grotere kans had te overlijden aan een gebroken nek door een val van een trap (of ander onhandigheidje van mij) dan aan longkanker. Mijn longarts dacht dat de (kleine) kans te overlijden aan longkanker toch groter was. Daaruit blijkt alleen dat hij mij niet zo goed kent. Hij ziet mij dan ook alleen maar veilig in een ziekenhuisbed of veilig in een stoel in zijn spreekkamer.

De groeiende lading medicijnen op mijn nachtkastje doen mij toch een beetje aan mijn moeder denken. Als ik dan ook op dezelfde manier als zij 96 word hoor je mij niet klagen.