Woensdag belde ik dus met de maker, die mij een geschikte kandidaat vond maar nog even moest overleggen met de eindverantwoordelijke. Donderdag belde ze al op dat alles akkoord was. Ze wilden met mij in zee. Een filmploeg zou contact met mij opnemen. Ik was nauwelijks bekomen van de schrik of iemand van de filmploeg belde. Of zij maandag langs konden komen. En ja, ze wilden ook wel opnamen maken in het zwembad. Ik zou nog horen hoe laat zij kwamen maandag. Ik moest rekenen op een interview van drie uur. En had ik misschien ook nog foto's van een rokend gezelschap met ook mij erop uit mijn jeugd.
Ik heb het adres van het zwembad gegeven zodat zij konden regelen dat ik daar gefilmd kon worden. Ze zouden nog bellen als alles geregeld was.
Vrijdagmorgen, ik was net wakker, de filmploeg. Ben ik thuis maandag om 15.00 uur? Ja, natuurlijk was ik dan thuis, en het filmen in het zwembad kon 's avonds gebeuren tijdens de uren dat mijn zwemvereniging het bad had. Of ik misschien ook training kon geven dan voor de film. Nu geef ik op maandagavond geen training, maar ik kon natuurlijk even de groep van een ander lenen. Dus geen probleem.
Ik kreeg het steeds benauwder, en dat was niet van de astma, het ging allemaal een beetje erg vlug.
's Avonds een collega trainer opgebeld welke groep ik maandagavond het beste even kon lenen om training aan te geven. Maandagavond vroeg mijn collega? Dat is 5 december. Dan zijn er geen trainingen. Was helemaal niet tot mij doorgedrongen dat maandag 5 december was. Nu had ik wel telefoonnummers van de makers en de filmploeg, maar ik denk weekend. Kan ik niet bellen. Ik stuur dus een email en een sms dat training geven dus niet doorgaat, maar dat ik natuurlijk wel kan zwemmen.
Maandagmorgen vroeg gaat de telefoon nog voordat ik wakker was. De maker van de film. Dat ze toch wel graag mij wilden filmen als trainster en dat de filmploeg op die tijd gereserveerd was. Of ik dat op kon lossen. Ik dus aan de telefoon en vond vijf zwemmaatjes bereid maandagavond naar het zwembad te komen voor een extra training onder mijn leiding. Geregeld. Toen op zoek naar foto's. Eentje gevonden met een pakje sigaretten op tafel en een foto van mijn zusje en ik op de slee met mijn zwager erachter met een sigaret in zijn mond. Tja, in mijn jeugd, de jaren 50 was fotograferen niet zo gewoon. Vind toch al dat ik vergeleken met anderen van mijn leeftijd vrij veel jeugdfoto's heb.
Ik heb nog even de stofzuiger door mijn huis gehaald en ben daarna even rustig gaan liggen.
1 opmerking:
Ik zwem met je mee! Wat een toestanden weer.
Een reactie posten