Het is nu 6 weken en 3 dagen geleden dat ik mijn knie brak. Gisteren mocht ik voor het eerst even het water in om oefeningen te doen in het water. Daarvoor moest ik zo'n zwemgordel om die ook door aquajoggers gebruikt wordt. Daarmee voelde ik mij toch enigszins opgelaten. Past helemaal niet bij mij. Leek mij dat ik de oefeningen ook wel zonder zo'n ding kon doen. Ik had echter niets te vertellen. De fysio is de baas. In eerste instantie wist ik niet hoe ik in het water moest komen. Erin springen of duiken kon niet. Via het trapje ging toch wel erg moeilijk. Badpersoneel bood al aan om mij met het stoeltje, bestemd voor invaliden, in het water te laten zakken, maar dat aanbod heb ik maar afgeslagen. Het weer in het water zijn voelde lekker. Had na afloop direct weer een verstopte neus van het chloor. Een heerlijk vertrouwd gevoel. Met alleen armen zwemmen ging ook goed. De oefeningen op zich gingen ook. Ik merkte wel dat ik onzeker was bij de kant. Hoe moest ik nu keren? Een keerpunt maken ging niet, want dan moet je je knieën intrekken, draaien en afzetten. Beide bewegingen, knieën intrekken en afzetten gaan nog niet en mogen ook niet. En de pijn viel mij tegen. Ik heb erg veel pijn op de plaats van de breuk maar ook heel veel pijn aan de kniebanden. En ik ben bang dat iedereen die zei dat het nog wel een tijdje kon duren voordat alles weer normaal werkt en ik de kracht in dat been terug heb, gelijk krijgt. Na afloop gebruik gemaakt van de invaliden kleedkamer, zodat ik niet zonder brace het lange stuk naar de kleedkamers hoefde te lopen. Bijkomend voordeel hiervan was dat die kleedkamer ook een eigen douche heeft en een stoel, zodat ik heerlijk zittend douchen kon. Die brace ben ik goed zat. Nog 10 dagen en dan hoor ik wat de chirurg ervan vindt en of ik dat ding dan niet meer om hoef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten