En weer een kakeltje minder

Alweer moet een lotgenotenkakel die meegewerkt heeft aan onze lotgenotenfilm in 2011, afscheid nemen van het leven en wij van haar. Het is zo bizar te lezen hoe zij zelf, tot op het uur, aankondigt wanneer zij komt te overlijden, wanneer haar crematie zal zijn en aan ons vraagt wie er bij willen zijn. Eigenlijk willen wij er helemaal niet bij zijn. Wij willen dat ze blijft leven. Nog heel veel jaren met man en kind. Maar helaas, wij zullen er wel bij zijn. Vrijdag is de crematie. Ik loop constant aan haar te denken. Hoe bereid je jezelf op deze leeftijd voor op je naderend einde? De klachten die ik zelf heb vallen hierbij in het niet. De tranen zitten hoog.
Dag kakel, groet de andere kakels die je voor zijn gegaan van mij.