Toch weer een klein dipje

Was het de crematie, of is het de pijn in mijn gewrichten of toch omdat het zwemmen de afgelopen weken voor geen meter ging.  Ik weet het niet. Feit is dat ik het afgelopen weekend niet zo genoten heb van het NMK als van de voorgaande. Ik heb niet eens zo slecht gezwommen als ik mijn trainingsarbeid in ogenschouw neem. Maar dat is het nu juist. Mijn lichaam laat mij niet meer zo trainen als ik zelf zou willen. Na al weer een overlijden van een kakel speelt ook de vraag door mijn hoofd of ik niet gewoon moet stoppen met wedstrijdzwemmen. Hoe belangrijk is dat nu helemaal? Gewoon meegaan naar een wedstrijd als supporter, voor de gezelligheid, om tussentijden bij te houden. Ik weet het niet. Ik ben zo moe, zo ontzettend moe. Misschien gewoon even laten betijen. Komt tijd, komt raad.