Geest en lichaam zijn één?

Nee hoor, niet bij mij. Mijn geest en lichaam liggen constant met elkaar overhoop. Wij zijn nu voor een paar dagen in Limburg. De eerste dag kwamen wij om 17.00 uur aan in ons hotel in Schweiben. Omdat aan dit hotel geen restaurant is verbonden wilden wij gaan eten in Vijlerhof in Vijlen, een hotel waar wij jarenlang kwamen. Wij zagen op de wandelkaart een leuke route daar naartoe van ongeveer 3 km, dus besloten wij om de calorieën al voor de maaltijd zelf weg te lopen. Nu is de ene wandelkaart de andere niet en dat geldt ook voor de kaartlezers. In dit geval betrof het een grote kaart met verschillende wandelingen in stippeltjes aangegeven. Die stippeltjes zie je echter niet op de grond terwijl je loopt en ook andere tekenen in de vorm van bijvoorbeeld paaltjes ontbreken. Gevolg?

Heel veel onzekerheid of wij nu wel of niet de juiste route namen. De route was niettemin wel heel mooi, het weer werkte ook mee, dus op zich geen probleem of wij nu wel of niet de kortste route namen, Tenminste, dat zou geen probleem hoeven te zijn ware het niet dat mijn geest en mijn lichaam het niet met elkaar eens waren. Mijn lichaam verweet mijn geest dat hij aan zelfoverschatting leed en mijn geest verweet mijn lichaam dat het de uitdaging niet aannam. Uiteindelijk kwamen wij na een kleine twee uur wandelen aan in hotel Vijlerhof waar gelukkig nog net één tafel vrij was voor twee personen. Lekker gegeten en toen voor de zekerheid maar zonder omwegen gewoon langs de weg in anderhalf uur terug naar Schweibe. Mijn geest en lichaam kwamen tot de conclusie dat zij beide een beetje gelijk hadden. En ik was het daarmee eens. Kees en ik hebben de eerste dag besloten met een glas heerlijk water met daarin een sterke pijnstiller opgelost. Hij voor zijn frozen schoulder en ik voor mijn kniën, slijmbeurzen en heupen.
Nu eerst slapen en dan kijken wat wij morgen gaan doen.