Een pittige training met adembeperking

Huizen, 2x 1000 m in het Gooimeer. De weersvoorspellingen zijn niet zo goed. Watertemp zou 19 à 20 graden zijn. Voor de zekerheid mijn tentje maar opgezet en dat was maar goed ook. Nog voordat de wedstrijd begon kwam er een miezerig regentje naar beneden. Nu ja, nat zouden we toch wel worden vandaag, maar het is toch wel prettig dat als je je daar nog niet op gekleed hebt (badpak aan) je droog kunt zitten.We beginnen met de 1000 school. Ik heb eindelijk een zwembrilletje op sterkte aangeschaft en kan vanaf de kant de boei waar wij moeten keren al zien liggen. Als ik in het water spring voel ik direct dat dit geen 20 graden is. Wachtend op het startsein probeer ik mij met watertrappen "warm" te krijgen.

Nadat ik zo'n 100 meter gezwommen heb voelt het water aangenaam aan. Ik houd wel van een beetje fris water. Mijn longen niet. Ik ben benauwd. Kan moeilijk ademhalen. Ik neem aan dat dit door de kou komt, zeker weten doe ik het niet. Voor de operatie had ik hier geen last van.

Zo'n 100 meter voor het keerpunt zie ik Gonnie al terug komen die mij toeroept "kan je het keerpunt nu zien", zo serieus zijn wij met de wedstrijd bezig. Bij het keerpunt zie ik de juryleden in het bootje turen naar mijn nummer dus ik roep ze maar toe "14", waarop ik hoor "bedankt, en succes Loekie!" Dit vind ik het leuke van open water zwemmen, het gaat er allemaal wat gemoedelijker aan toe dan in het zwembad.

De tweede helft adem ik wat makkelijker en voor ik het weet bereik ik zonder verdere problemen de finish.

Na anderhalf uur mag ik opnieuw het water in voor de 1000 vrij. Nu zwem ik de hele afstand met ademnood. In training zwem je soms met 1 ademhaling op 3 slagen en de volgende baan 1 ademhaling op 5 slagen en dan 1 ademhaling op 7 slagen enz. Dat heet zwemmen met adembeperking. Voorlopig hoef ik dit niet meer te doen in training.Ik heb 1000 meter gezwommen met adembeperking. Ik had ook nog last van "spookzwemmers". Zwemmers die al op de terugweg waren maar zonder goed werkend navigatiesysteem. Dus een paar bijna-botsingen. Op de terugweg veel last van golven. Maar de finish kon ik goed zien dankzij mijn brilletje. En ik bleef ook aan de goede kant van de (zwem)weg. De tijd? Vier minuten langzamer dan de schoolslag en dat kan dus eigenlijk niet want de schoolslag is een langzamere slag dan de borstcrawl. Dus of ik ben een supertalent op de schoolslag of ik was super slecht op de vrije slag. Laten we het maar op het eerste houden. Beter voor mijn humeur.

Nog even samen aan de koffie en dan weer de boel opbreken. Ik sla nu een paar wedstrijden over. Even rust nemen. 7 Augustus de volgende wedstrijd in de Gaasperplas in Amsterdam.