Van gips naar brace

Vanmorgen een afspraak om 09.10 uur in het ziekenhuis bij de chirurg met daarvoor een foto. Gisteren liet het openbaar vervoer het afweten dus ik vroeg mij al af hoe ik in het ziekenhuis moest komen. Zou het gips eraf mogen dan toch het liefst vandaag en niet over een paar dagen als de sneeuw weg zou zijn. Half zeven was ik al wakker, dus meteen internet geraadpleegd over het al dan niet rijden van het openbaar vervoer. Er waren geen meldingen van uitval, dus ben ik er (terecht bleek later) vanuit gegaan dat ik het ziekenhuis kon bereiken. Voor de zekerheid om kwart over zeven al op pad. Er stonden meer mensen kou te lijden bij de bushalte en dat gaf mij het positieve gevoel dat wij inderdaad op een bus stonden te wachten die reed. Op het bord stond dat hij over 4 minuten verwacht werd. Dat werden 3 minuten, 2 minuten en toen 6 minuten. Om de tijd te doden begon ik al rustig af te tellen van 300 naar 0, en toen ik daarna nog een keer van 0 naar 60 telde kwam de bus de hoek om. Bij achten was ik in Utrecht. Om 8 uur, vernam ik, zouden de gemeentebussen gaan rijden. De eerste bus die langs kwam had al de tekst "bus is vol, sorry voor het ongemak". Gelukkig was dat niet de bus die ik hebben moest. Die kwam daarna en daarin waren nog staanplaatsen vrij. Vriendelijke mevrouw stond voor mij op, maar met dat gips kan ik mijn been niet kwijt als ik ga zitten, dus ik sta liever.

In- en uit de bus stappen valt nog niet mee met een stijf been en twee krukken en een hoop sneeuw vlak voor de in/uitgang. De sneeuw is van de stoepen geveegd maar vormt dan een bijna onneembare heuvel voor mij. Kwart over acht kwam ik het ziekenhuis binnen strompelen waar geen patient te bekennen was. Ik mocht dus gelijk op de foto en kon mij om half negen, drie kwartier te vroeg, melden bij de balie chirurgie, waar ik dus ook gelijk door kon lopen. Goede nieuws was dat het gips eraf mocht. Vervelende bijkomstigheid dat er wel een brace omheen moest met een kniescharnier die op 0-20 graden gesteld werd. Over een week mag dat naar 0-40 graden en over tien dagen 0-90 graden. Dat werd op de gipskamer gedaan waar men mij ook al met open armen ontving. Die brace valt tegen. Mijn knie mist de bescherming van het gips en doet behoorlijk pijn. De 20 graden die mijn knie nu kan buigen voelt alsof mijn knie helemaal naar achteren, de verkeerde kant opklapt, wat een instabiel gevoel geeft.Beetje zwabberig dus. Om mij voor te bereiden op de reis naar huis eerst maar eens naar het restaurant voor een kop warme chocolademelk en een saucijzenbroodje darbij om mijzelf even te verwennen. Daarna een paar keer de gang op en neer gewandeld om te wennen aan die knie en daarna de straat weer op richting bus. Die bus vertrok al toen ik nog lang niet bij de halte was, maar kwam mij tegemoet en stopte toen hij bij mij was. Sneeuw verbroedert toch wel. Of waren het de krukken? Of beide? In ieder geval verliep de reis vlotter dan de heenreis. Ook bij het overstappen kwam de bus gelijk met mij bij de halte, waardoor ik nog geen half uur later in De Bilt uitstapte en dus aan de 500 meter begon die ik naar mijn huis moest afleggen. Ik heb wel behoorlijk veel pijn aan die knie nu. Komt volgens de chirurg door de kniebanden en pezen en spieren die dan wel niet beschadigd zijn, maar wel een behoorlijke opdonder hebben gekregen. Ik kruip dus nu maar mijn bed in om de slaap in te halen die ik vannacht niet heb gehad en waardoor ik die komende nacht ook wel niet zal krijgen.