Openwaterzwemmen: Cold, wind, waves, sunburn, currents and jellyfish! Hop in and join the fun!

Na een paar wedstrijden met cold, wind en waves, zijn wij dan nu bij de sunburn aanbeland. 3 km lang. En daarmee was het niet afgelopen. Uit het water ook de hele dag in moeten smeren tegen sunburn. Vrijdagavond staat er op facebook te lezen dat de temperatuur van het water 19.5 is. Teletekst vermeldt temperaturen van  zo'n 26 graden in de lucht daarboven. Het moet natuurlijk niet gekker worden. Wij zijn tenslotte slootzwemmers, geen aquariumzwemmers. Gelukkig blijkt de volgende dag dat de watertemperatuur iets naar beneden bijgesteld kan worden naar 19 graden precies. De boventemperatuur blijft ruim boven de 25 graden. Net een dagje strand dus.

Er  is een leuke baan uitgezet in stukken van 500 meter. De eerste 1000 meter lekker makkelijk langs een lijn in rustig overzichtelijk water. De tweede 1000 meter de grote plas op, zonder lijn en hier is het weer zoeken naar de boeien. De laatste 1000 meter als de eerste 1000, heerlijk langs de lijn. Al in de eerste 1000 meter merk ik dat het goed gaat en ik krijg  er vertrouwen in dat ik die drie kilometer ga halen, de tijd waarin maakt mij op dat moment  niet zoveel uit. De tweede 1000 meter de grote plas op gaat iets moeilijker. Ik zie in de verte een rode boei en zwem 

erop af. Ik zie geen gele boei die er achter moet liggen. Dat klopt. De rode boei is geen rode boei maar een rood roeibootje dat zich steeds verder van de gele boei af roeit. De gele boei ligt zo'n 100 meter schuin links voor mij. Ach, kleine omweg, wat doen die paar meters ertoe op 3000 meter. Gelukkig halen op dat moment wat schoolslagzwemmers, die later gestart zijn, maar dezelfde afstand zwemmen, mij in. Kan ik hun caps in de gaten houden. Op het moment dat ze te ver voor mij zijn om ze nog te kunnen zien verschijnt er weer een nieuw groepje dat ik in de gaten kan houden. Dat gaat lekker. Eenmaal uit de grote plas weer langs de lijn naar het 2500 meter keerpunt en daar gebeurt het. Bij het ronden van de boei maak ik een verkeerde beweging en mijn rechterbeen schiet in een kramp en niet zo'n klein beetje ook. Ik schrik. Het zal mij toch niet gebeuren dat ik 2500 meter gezwommen heb om dan alsnog uit te moeten stappen om in een reddingsbootje naar de finish gebracht te worden. Dat nooit. Ik zet dus het stukje hersens dat de pijn vanuit mijn kuit doorgeeft op non actief en zeg  tegen mijn rechterbeen dat hij het maar even zelf moet uitzoeken, want dat ik door moet en zo kan ik de  3000 meter toch tot een goed einde brengen in een tijd waar ik verbaasd van sta. 1 uur, 22 minuten en 34.05 sec. Uit het water komen gaat wat moeilijk en ik houd de hele dag last van dat been. Desondanks breng ik de rest van de dag door  in een hoera-stemming en geniet ik na van de wedstrijd, van mijn tijd en volop  van het mooie weer.

Koud water en koud weer houden mij niet tegen een openwaterwedstrijd te zwemmen, maar zo'n dagje als vandaag mag er nog wel een paar keer tussen zitten.
Vol vertrouwen zie ik nu deze afstand op het EMK in september tegemoet. Daar zwemmen wij in een rechte lijn van start naar finish in het Eindhovens Kanaal. Geen zoektocht naar boeien dus.