Hondsmoe

En dan is het opeens zondag 14 april en heb ik een wedstrijd in Nijmegen. Toen ik inschreef voor deze wedstrijd was ik redelijk fit. Dat was aan mijn inschrijftijden wel te zien. Helaas was dat een paar weken geleden en in die periode heb ik weer wat conditie in moeten leveren. Nu weet je het met mij nooit hoe het dan in werkelijkheid gaat. Heel moe kan ik soms toch nog redelijke tijden zwemmen. Nu was ik echter wel heel erg moe. In de auto op weg naar Nijmegen moest ik moeite doen om niet in slaap te vallen (ik reed niet zelf). In het zwembad was het warm en ook dat hielp niet om wakker te blijven. In het water springen voor mijn eerste start, de 50 rug, hielp gelukkig wel, toen was ik klaar wakker. En dan kom ik voor de vraag te staan wat is nu het minst vermoeiend, kort zwemmen of lang? Als ik maar kort in het water wil liggen, moet ik snel zwemmen daar word ik moe van, maar als ik langzaam zwem, lig ik weer langer in het water en daar word ik ook moe van. Een heel dilemma en eigenlijk heb ik geen tijd om erover na te denken want het startsein wordt gegeven. Ik zoek een tussenweg. Het is maar een baantje, ik zwem beheerst snel, dus niet voluit. Tijd valt dan nog niet eens tegen, wat niet hetzelfde is als de tijd valt mee. De 100 meter rug besluit ik als volgt te doen. Heen beheerst, maar ook weer niet te langzaam en terug kijken wat er dan nog in zit. Bij het keerpunt heb ik nog wel wat energie over en de terugweg leg ik in een steigerung af waardoor ik, geheel tegen mijn gewoonte in, nauwelijks verval heb en onder mijn inschrijftijd finish. Dat is dan weer een opsteker. Bij de  200 school heb ik geen keus. Ik ben benauwd, heb het idee dat mijn ademhalingsspieren op slot zitten. Dat gevoel heb ik vaker op de schoolslag. Dus dan maar even een demonstratie goede techniek. Dit resulteert in een tijd van 15 sec boven mijn inschrijftijd. Dat lijkt heel veel. En eerlijk gezegd, dat is ook veel. De tijd is wat langzamer dan ik had verwacht/gehoopt. Echter, 15 sec verdeeld over vier banen is nog geen 4 sec langzamer per baan. En aangezien ik in training wel 10 sec inlever per 50 meter zou je hier met een beetje goede wil een positieve draai aan kunnen geven. 

Op de terugweg vecht ik niet eens meer tegen de slaap. De hele rit ben ik onder zeil.
Terugkijkend kom ik tot de conclusie dat ik zelfs te moe was om er een gezellig dagje van te maken. Op deze eerste echt mooie voorjaarsdag had ik mij beter voor deze wedstrijd af kunnen melden.