vrijdag 12 april 2013

En soms valt het dan allemaal wel weer mee.

Ik heb dus COPD, afkorting voor Chronic Obstructieve Pulmonary Disease. Dit kan ik niet onthouden. Ik maak er dus gewoon van: Collectief voor Onafhankelijke Prestatieverbeterende Doordouwers. Vind ik beter bij mij passen. Wandelen, fietsen, zwemmen en tuinieren zijn de sporten die goed voor mij zijn staat er in de folder. Ik behoorde dus al tot de doelgroep. Ja, geen wonder dat ik dit etiket er  nu ook bij krijg. Het lot zag mij aan de gang in die vier takken van sport en dacht, hé, die zijn wij vergeten, die hoort bij ons. En zo denkend kom ik weer tot mijn gewone hoestende zelf en denk tzalwelmeevallen!
Ik ben te vroeg in het ziekenhuis en trakteer mijzelf op een kop warme chocolade met een heleboel slagroom en een saucijzenbroodje en merk dat ik toch wel wat gespannen ben. En dan kom ik op de afgesproken tijd (nu ja, zo'n kwartiertje later) bij mijn longarts de spreekkamer binnen en zie daar een grote doos tissues staan. Pontificaal midden op het bureau. Nog voordat ik zit heeft hij die al weg gehaald. Geen slecht nieuws dus. Wat blijkt? Ik had al COPD. Wel een milde vorm. En deze winter blijkt voor heel veel longpatiënten een slechte winter te zijn geweest (en nog). Mijn milde vorm is dus iets minder mild geworden, maar nog wel steeds mild. Ik krijg er wel een extra langwerkend medicijn bij dat helpt de ademhaling te vergemakkelijken.  Vergeet helemaal te vragen hoe het zit met die 88-jarige leeftijd van mijn longen en ook hoe deze uitslag zich nu verhoudt tot de andere uitslagen. We hebben het over mijn kleinzoon en over zwemmen en dat mijn longarts niet begrijpt wat ik eraan vind om in water van 16 graden te zwemmen. Eerlijk gezegd, 's winters in het binnenbad begrijp ik dat ook niet helemaal. Dan vind ik 26 graden soms al te fris om er zo in te springen. Maar bij open water wedstrijden heb ik daar geen last van. Nu ja, ik niet, maar mijn longen dan  weer wel. Die houden niet van koud water. En o ja, of ik wel wil laten weten wanneer ik zwem bij het EMK want als hij het even regelen kan, wil hij mij daar wel weer zien zwemmen. Enfin, dit bezoekje zorgt ervoor dat als ik de spreekkamer verlaat met een afspraak voor over zes maanden, zijn spreekuur nog verder is uitgelopen.


Als ik thuis de bijsluiter lees, blijkt dat elke puf een kleine hoeveelheid alcohol bevat. Uitkijken dat ik nu binnenkort niet ook nog eens bij de AA terecht kom.





3 opmerkingen:

Karin zei

In ieder geval zou ik maar uitkijken met auto rijden. Dadelijk krijg je een alcohol controle en jij maar zeggen nee hoor ik heb geen druppel gedronken. Hopelijk helpt het nieuwe pufje je. S6
Liefs Karin

Rosine zei

Jeetje , inmiddels ben je bij de longarts geweest en een nieuw pufje !
Wat schrijf jij toch heerlijk over de de meest ellendige dingen !!!
Aanpassen is steeds het devies en een heerlijke kleinzoon om de moed er weer in te houden .
Wat een genot zo’n klein ontwikkelend mannetje he !
Oma zijn vraagt energie , maar het geeft je ook de zo broodnodige opkikkers .

Esther zei

Whhahahahha dan zou ik straalbezopen zijn ;)