Moe, moe en nog eens moe

Dit weekend met mijn zwemmer naar het NK. 's Morgens vroeg mijn bed uit om op tijd (kwart voor acht) in het Sloterparkbad in Amsterdam te kunnen zijn. Hele dag zwembad met gelukkig goede resultaten voor mijn zwemmer en 's avonds om half negen ben ik weer thuis. Helemaal kapot. Wat dat betreft merk ik nog niet zoveel van mijn mra-beugel. Ja, dat ik overdag pijn heb in mijn kaakgewricht omdat mijn kaken weer in de gewone stand terug proberen te komen. Dat wel. Ik heb de stand van de beugel dus maar één draai teruggezet, kijken of dat helpt.
Om die moeheid tegen te gaan zou ik mijzelf ook een tandje terug moeten zetten. En daar baal ik van, want zo was ik niet, zo ken ik mijzelf niet en zo wil ik niet zijn. Altijd maar extreem moe als ik even buiten die onzichtbare grenzen ga.
Maar toch. Ik verkies  het eeuwig moe zijn boven de eeuwige rust. In ieder geval voor de komende, laten wij zeggen, 30 jaar. Dus blijven we voorlopig maar zo aanmodderen. Een stapje teveel naar voren en dan weer drie stapjes terug.
Vandaag rustdagje. Morgen weer naar Amsterdam.