Weer door de APK gekomen

Vanmorgen dan weer een controleafspraak bij de longarts. Vooraf een foto en dan kijken ze heel vreemd naar het formulier en dan naar mijn krukken. Ja, ik kom inderdaad voor een longfoto en ja, ik heb ook een gebroken knie, maar die staat al op de foto.

Ook mijn longarts vraagt wat ik nu weer uitgespookt heb. Ja, hij kent mij ook langer dan vandaag. Foto geeft geen wijziging te zien ten opzichte van de vorige. Dat zegt mij niets. Die foto kan net iets anders zijn dan de vorige, wat niet te zien is en die foto weer..... enz. Dat was hij met mij eens dus liet hij een foto zien van een jaar geleden. Hij merkte op dat deze laatste foto er zelfs beter uitzag dan die van een jaar geleden. Hoe zo beter, wat zag hij nu dan op de foto van vorig jaar wat hij toen niet zag. Bleek dat het onderste puntje toen nog wat restverschijnselen liet zien van een ontsteking en nu was dat puntje helemaal schoon. Maar waar komen dan die hoestbuien weer vandaan? Dat is iets wat hij ook niet begrijpt en waarvoor hij mij dus naar VU en AMC stuurde en Nieuwegein. Nieuwegein? Ben ik in Nieuwegein geweest? Nee ik niet, maar mijn bloed wel.

Uit het dossier blijkt wel dat ik rond deze tijd altijd hoestbuien heb, dus toch maar antibiotica waar ik toen ook goed op reageerde.

Daarna even gezellig bijgepraat over mijn knie. Hij kon zich niet voorstellen dat als het gips er inderdaad op 20 december af mag ik vier weken later aan de NMK kan deelnemen. Wedje maken vroeg ik hem? Maar daar begon hij niet aan want die verloor hij toch altijd van mij. Ook nog even gehad over hoeveel geluk ik toch heb gehad dat mijn huisarts de ingeving had mij door te sturen. Ik moet er toch niet aan denken dat hij dat niet had gedaan. En van zulke toevalligheden kan je leven soms afhangen.

Heel veel anderen hebben dat geluk niet. En daar moet ik toch vaak aan denken.