In eerdere blogs heb ik geschreven dat ik jaarlijks controleer hoe het staat met de kwaliteit van mijn botten. Dit doe ik door regelmatig van trappen te vallen, met schaatsen de bocht uit te vliegen of op natuurijs in elke scheur met mijn schaats vast te zitten, zodat ik over de kop ga. Dat ging altijd goed. Wel bont en blauw, maar geen breuken. Daar kwam vorig jaar verandering in. Door mijn lage bloeddruk viel ik flauw en brak zo maar mijn hand, nu ja, een middenhandsbeentje. Bij een tweede val door onhandigheid binnen een week daarna liep het echter weer goed af dus dacht ik, ach vergissing zo'n breukje. Maar wat gebeurt mij nu? Ik val weer flauw en breek mijn knie. En dat is zeer onhandig. In eerste instantie denk ik nog aan een zware kneuzing en rijd dus gewoon met de auto naar Breda en weer terug en 's avonds naar het zwembad en weer terug. Dat rijden ging wel. Het lopen dus absoluut niet. Pijn, pijn, pijn en ik kon mijn been absoluut niet buigen of belasten. Toch maar even langs het ziekenhuis en ja hoor, gebroken knieschijf. En dan komt er gips van enkel tot heup en mag ik dat been helemaal niet meer belasten. En waarschijnlijk volgt er een operatie, maar dat hoor ik maandag. Heel vervelend, want hoe kom ik thuis de trap op en weer af. Zittend dus, steeds een tree omhoog en bovenaan de trap gekomen nog een paar treden van de volgende trap op om weer in vertikale houding te komen. Want probeer maar eens uit zittend op de grond omhoog te komen als je niet op je rechterbeen mag staan en je dat been ook niet kan buigen. Dat gaat dus niet.
Ik sms mijn dochter dat het etentje bij haar dus ook niet doorgaat en krijg als antwoord of ik voortaan geen porseleinen vaas of zoiets kan breken in plaats van mijzelf.
's Avonds geef ik mijzelf de eerste injectie tegen trombose. Stoer hoor. Heel professioneel pak ik een huidplooi, zet de naald erin, langzaam de vloeistof erin spuiten en vervolgens prik ik in mijn vinger als ik na afloop het beschermdopje op de naald wil doen wat mij hiertegen juist moet beschermen. Ach, het was de eerste keer en ik was de enige gebruiker van deze naald, dus geen paniek. De tweede avond ging het alsof ik nooit anders gedaan had.
En nu lig ik in bed en beginnen mijn tenen te slapen terwijl de rest van mijn lichaam wakker blijft. En wat duurt een nacht dan lang.
1 opmerking:
ppffff ben weer bij gelezen,jeetje wat je allemaal nog hebt gedaan met een gebroken knie!
Dat onhandige herken ik wel,dat ben ik ook.
gelukkig breek ik niet zoveel.
Dat is echt balen hoor,heel veel sterkte.
groetjes hendrike
Een reactie posten