maandag 22 november 2010

En dan valt het toch wel weer mee

Vandaag dus mijn afspraak bij de traumatoloog in het ziekenhuis. Dezelfde die ik vorig jaar trof bij mijn gebroken hand. Hij liet mij de foto van mijn knie zien. Het bleek een mooie vertikale breuk in het smalle gedeelte van de knieschijf. Loopvlakken zijn mooi glad, pezen en spieren zijn nog verbonden met elkaar, kortom, als ik dan toch iets moest breken dan heb ik het wel op de minst schadelijke wijze gedaan. Dat dan weer wel. Uit de bespreking die de chirurg met zijn collegae had kwam naar voren dat een operatie geen meerwaarde zou hebben voor het herstel. Hoera! Dat zware gips mocht er nu af en werd vervangen door heel wat beter aanvoelend lichter gips in de mooie kleur oranje. Had eerst nog groen willen kiezen vanwege de clubkleuren maar heb daar toch maar van afgezien. Ik mag het been weer voorzichtig belasten. In eerste instantie had hij het over 6 weken gips (de chirurg bedoel ik) maar nu mag ik 20 december terugkomen en wordt bekeken of het eraf kan. Kan ik de 21e dus lekker meedoen aan de clubkampioenschappen. Eindelijk een gestroomlijnde startduik, want er zal nog niet veel beweging in die knie zitten. Mijn chirurg vond dat trouwens niet zo’n goed idee en mijn fysiotherapeut die mij net belde ook niet. En gehoorzaam als ik ben zie ik dus maar van deelname af. Ben wel benieuwd hoe lang mijn knie nog stijf blijft als het gips eraf is. Heb dan nog een kleine vier weken de tijd om in topvorm te komen voor de NMK.

Gips zit wel van enkel tot heup en is vastgeplakt op mijn huid zodat het niet zakken kan. Maakt dat ik nauwelijks zitten kan. Eigenlijk alleen maar op de hoek van de tafel en op een hoge kruk. Die hoek van de tafel heb ik wel, die hoge kruk niet. Met één bil op het puntje van de stoel zitten gaat ook, maar dan moet ik wel weer uitkijken dat die stoel niet onder mijn gat wegschiet, want wij hebben stoelen met wieltjes. Zou wel weer iets voor mij zijn, nog een gebroken stuitje erbij ook.

Ja, ja, met een lage bloeddruk kun je dan wel oud worden, maar dan moet je niet steeds vallen. Kees vindt dat ik mij moet oefenen in valbreken, maar volgens mij heb ik met mijn gebroken hand vorig jaar en de gebroken knie dit keer al bewezen dat ik het valbreken, op mijn manier, volledig beheers.

Geen opmerkingen: