Een cappuccino met wat erbij gaat er altijd nog wel in

Drie dagen Limburg met mooi weer. Veel gewandeld. Over de Brunssumerheide, een mooi gebied met overigens weinig heide. Schaapkudde met vakantie? Wel een heel mooi water, de Rode Sloot. Ook weer gewandeld in het Vijlener Bos, waar wij een route op papier volgden die wij na 50 meter alweer kwijt waren. De weg bedoel ik dan, de papieren route had ik nog in mijn hand. Nu kan je in Nederland gelukkig heel veilig verdwalen. Je komt altijd wel weer een provinciale weg tegen waardoor je weer weet waar je je bevindt. "Leuk" is wel dat toen wij de weg weer wisten, we een klein zijweggetje misten, waardoor wij de parkeerplaats met onze auto voorbij liepen en daardoor na drie kwartier wandelen weer terug waren op de plek waar we ons bevonden toen wij de weg terug weer wisten. Traditiegetrouw besloten wij de drie dagen Limburg met een wandeling over de Kunderberg en door het Savelsbos. 
Gemerkt dat ik toch weer heb moeten inleveren ten opzichte van vorig jaar. Is dat erg? Ja en nee. Natuurlijk baal ik van het feit dat ik zo gauw moe ben en zo benauwd, maar gelukkig staat er altijd wel weer op het goede moment een bankje waarop ik even bij kan komen. En ach, een uur minder wandelen betekent een uur eerder aan de cappuccino, met een Brusselse wafel, warme kersen, ijs en slagroom. En dat kan ik dan allemaal nog in een redelijk tempo, zonder hulp, naar binnen werken. Ook na zo'n wandeling die eigenlijk net iets te lang duurde.