Hoge Veluwe en klapschoen

Met vriendin Marja weer eens ouderwets paar dagen Veluwe gedaan. Ouderwets omdat wij dat vroeger iedere herfst deden, maar dat de laatste 20 jaar alleen steeds van plan waren. In het kader van "we zijn in een periode beland dat je eigenlijk niets meer moet uitstellen" binnen 10 dagen het plan opgevat om dit weer eens te doen en ook tot uitvoering gebracht.Het was als vanouds erg gezellig. Huisje was wat ruimer dan wij van vroeger gewend waren, maar de Hoge Veluwe lag er nog hetzelfde bij. Ook nu "geen om snoepjes bedelende wilde zwijnen" gezien. Wij troffen het met het weer. Zonnetje scheen. De paden lieten wel zien dat het de afgelopen weken flink geregend had. En ja hoor, wij
kunnen van de meest eenvoudige wandeling op papier een ware zoektocht maken naar paaltjes die nooit staan waar ze volgens de kaart zouden moeten staan. Wij zijn echter met onze tijd mee gegaan en in het bezit van een I-phone met gps. Wij kunnen dus precies zien waar wij ons bevinden en zo met behulp van de kaart een weg uitstippelen die ons weer in de goede richting brengt. Dit weerhoudt ons er niet van om dan toch weer de verkeerde kant op te lopen, maar uiteindelijk komen wij toch altijd daar waar wij

willen wezen en hebben dan veel meer gezien en veel langer gelopen dan oorspronkelijk de bedoeling was. Minder blij was ik met mijn bergschoenen die ik speciaal meegenomen had om droge voeten te houden. Al na een kwartier wandelen bleek mijn schoen getransformeerd in een klapschoen. En in tegenstelling tot de klapschaats gaat het wandelen met een klapschoen niet alleen langzamer, het loopt ongelukkig en je krijgt ook nog eens natte voeten. Gelukkig was daar onverwacht midden in het park de Hoge Veluwe een kerstmarkt waar ik mijn klapschoenen, wel met bijbetaling, kon inruilen tegen waterdichte wandellaarsjes.

Mijn conditie die al een paar maanden constant goed is, liet mij ook deze dagen niet in de steek. Twee dagen lang een paar uur wandelen ging mij goed af.
's Avonds gezellig rummikub spelen, gewoon met stenen op tafel. Bij gebrek aan een tegenspeler thuis doe ik dat vaak op de computer en ben dus zeer ervaren. Marja niet, die moest ik uitleggen hoe het ging. Dat kan ik heel goed, uitleggen. De eerste drie spelletjes verloor ik.
Uiteraard ook de cultuur niet vergeten. Beeldentuin bezocht en uiteindelijk ook nog een bezoekje aan het museum. Dat werd een kort bezoek omdat we er door al onze omzwervingen daar wat aan de late kant  waren. We gaan deze traditie in ere herstellen. Volgend jaar gaan wij weer.