Alles is mogelijk tot het onmogelijke bewezen wordt

Afgelopen weekend dan het uur van de waarheid. Had het weer kunnen trainen de afgelopen periode een positieve invloed op mijn prestaties? Het antwoord is JA! Op deze foto lig ik helemaal uitgeput bij te komen van de 800 meter zondagmorgen. Ik had toen in totaal 3150 meter in 32 uur afgelegd en dat is te zien ook. Hier was ik echt moe. Maar een ander soort moeheid dan ik op andere momenten ervaar als ik eigenlijk niets gedaan heb. Deze moeheid voelde goed aan. Ik wist waar het vandaan kwam.

Vrijdag eind van de ochtend vertrokken wij naar Luxemburg. Ik word daar, als ieder jaar, begroet met een knuffel van een jurylid van Nederlandse afkomst. Hij is blij dat ik er wer bij ben. Nu ik ook. 's Avonds start ik met de 1500 meter. Ik kan niet zeggen dat ik 1500 meter genoten heb. Bij 1000 meter verlangde ik toch wel naar de finish. De hele race mooi vlak gezwommen met tussentijden rond de 2.10 (dus heel wat sneller dan die 2.20 in de training) terwijl ik zelf het gevoel had dat de tussentijden na de 1000 meter pijlsnel omhoog gingen. Ik herstelde ook vrij vlug na de finish. Tijd sneller dan verwacht. 31 min. Ruim onder de 35 waarmee ik mij had ingeschreven. Ook de 200, 400 en 100 vrij op zaterdag gingen sneller dan verwacht. Blij was ik ook met mijn tijden op de 50 meter vrij in de estafettes en persoonlijk. Ik kon heel diep gaan. Op zondagmorgen dan nog de 800 meter. Ik had er toen al 2350 meter op zitten in amper 32 uur. De 800 meter voelde dan ook heel zwaar aan, maar toch weer in een goede tijd.

Ik heb mij niet gek laten maken door mijn tegenstanders. Die gingen uiteraard veel sneller, maar ik heb niet geprobeerd ze bij te houden. Mijn start is wel verbeterd ten opzichte van een paar jaar geleden. Ik lag na de start steeds voorop en het duurde toch wel een meter of 20 voordat ik ingehaald werd. Ook een leuke ervaring.

Ben nu heel benieuwd of ik bij de NMK in januari in Heerenveen, hetzelfde zwembad als in 2007, de tijden van toen kan benaderen. Op dit moment lijkt mij dat haast onmogelijk, maar ja, de tijden die ik nu zwom leken mij ook onmogelijk. Mijn motto is dus: Alles is mogelijk tot het onmogelijke bewezen wordt.

Deze foto toont mij niet eens zo lang na de foto hierboven, nog wel een beetje moe, maar genietend van dit weekend