Vrijdag voortijdig de training gestaakt omdat ik moe was. Naar je lichaam luisteren heet dat. In de komende twee weken kan ik toch niet meer de trainingsachterstand in halen die ik de afgelopen jaren opgelopen heb. Wat ik wel kan doen is die paar weken dat ik goed heb kunnen trainen te niet doen. Zaterdag heb ik dan èn mijn kleinzoon voor een weekend èn de 1000 meter vrij in Heerjansdam. Van deze afstand stel ik mij nu niet zo veel voor. Ik neem mij voor gewoon lekker rustig te zwemmen en dan maar zien op welke tijd ik uitkom. Kleinzoon vermaakt zich prima op het grasveld in Heerjansdam. Tegen de verwachting in blijft hij gewoon in de buurt en hoef ik hem niet het hele veld achterna te lopen. Als mijn 1000 vrij begint zet ik hem in de wagen en loopt Kees met hem gezellig de afstand mee langs de kant. Watertemperatuur 21.6 Beter dan die 24 graden van de afgelopen weken, hoewel niet iedereen het daar mee eens zal zijn. De eerste 200 meter lig ik naast iemand die naar rechts ademt terwijl ik dat naar links doe. Gevolg is dat we regelmatig tegen elkaar aanzwemmen. Ik trek daarom een sprintje om er voorbij te komen. Ik zwem gecontroleerd rustig door wat wil zeggen dat er wel kracht in mijn slagen ligt. Daar zie ik mijn tegenstandster voor de derde plaats langs komen. Rustig voorbij laten gaan denk ik, van haar win ik toch niet, mij niet laten verleiden tot te vroeg versnellen. Maar dan komt dat ouderwetse gevoel weer bij mij boven. Verliezen o.k. maar ik geef haar die derde plaats niet cadeau. Achterstand niet te groot laten worden dus. En bij de boei op 500 meter waar mij moeten keren lig ik vlak achter haar, maar doordat ik beter de boei rond lig ik daarna vlak naast haar. Bij blijven denk ik weer. Langzaam schuift mijn tegenstandster toch weer iets naar voren, maar de afstand is slechts een halve lengte. En dan opeens ben ik haar voorbij. Ik ga ervan uit dat zij vlak achter mij ligt en elk moment weer voorbij kan komen dus ik houd er de vaart in om het haar zo moeilijk mogelijk te maken mij te passeren. Want dat zij mij voorbij gaat, daarvan ga ik nog steeds uit. Met nog zo'n driehonderd meter te gaan zet ik mijn benen in. Nog 200 meter, nog 100 meter. Ik tel mijn slagen om ongeveer te weten wanneer ik de finish bereik. Ik kijk niet meer. En dan opeens, toch nog onverwacht is daar het eindpunt. Ik tik aan. Kijk achterom en zo'n 40 sec later (blijkt in de uitslag) komt mijn tegenstandster. Ik ben derde. Dat vind ik niet zo belangrijk. Belangrijker vind ik mijn tijd die weer laag in de 24 minuten zit en het feit dat ik weer kon knokken. Ik ben in vorm.
Na het EMK in Stockholm in 2005 waren de wedstrijden niet meer spannend. Ik wist waar ik zou eindigen. In de achterste regionen. Voor de vrije slag afstanden geldt dat nog steeds. Mijn 50 meter tijd is zo'n 10 sec langzamer geworden. Dan is het niet zo moeilijk uitrekenen dat naarmate de afstand langer wordt mijn tijd steeds minder meetelt in het internationale circuit. Omdat ik mijzelf natuurlijk niet moet pesten heb ik mijn vrije slag daarom vaarwel gezegd voor de grote toernooien, met uitzondering dan van de 3km. Daarvoor vind ik die afstand te leuk om te zwemmen. Ik ben nu overgeschakeld op de school- en rugslag en met name op de rugslag kan het tijdens het komend EMK weer spannend worden. Een plaats bij de eerste 10 en dus een diploma, behoort tot de mogelijkheden. Ik heb nu zo'n twee maanden lekker kunnen trainen. Het dipje van vorige week ben ik weer te boven gekomen door de trainingsafstand te maximaliseren tot 2000/2400 meter. Vandaag tijdens training zwom ik een 2.25 op de 100 rug, terwijl ik met 2.27 ingeschreven sta. Een rangschikking bij de eerste tien zou ik natuurlijk heel leuk vinden, maar een goede tijd vind ik eigenlijk nog belangrijker. Ik hoop dus op een goede tijd die mij bij de eerste tien brengt op de 100 en 200 rug. Ook op de 200 school sta ik er niet slecht voor. Vandaag over drie weken heb ik de 100 rug er al weer opzitten. Dan weet ik hoe het afgelopen is.
En het bleef maar goed gaan. Paar weken achter elkaar drie trainingen per week van tegen de 3km. Daarbij ook nog eens de wedstrijden in het weekend in open water en ik kwam op ruim 10 km per week. Maar dan komt er toch een kleine terugslag. Kon niet uitblijven. Woensdag veel hoesten tijdens de training. Ik had het ook koud tijdens het trainen wat heel vreemd is omdat ik mijzelf warm kan zwemmen buiten bij wedstrijden in open water van 16 graden. Ben er met 1000 meter dus maar uit gegaan. Maar gelukkig vandaag ging het weer beter. Heb de aantallen pufjes per dag iets verhoogd. Misschien dat dat het was. Wel bij 2000 meter gestopt. Luisteren naar je lichaam heet dat. Gewoon de taper iets vroeger inzetten. Of ik nu 9 km of 6 km per week train maakt ook niet meer zoveel uit voor het resultaat bij het EMK. Belangrijker is dat ik regelmatig train en uitgerust aan de start verschijn. Vandaag over drie weken ga ik al naar Eindhoven. Heb er echt zin in.
